Skip to main content

Ոչինչ նույնը չէ ... Նույնն ենք միայն մենք ♥

                                                                                                                                                               "Խոտերի մեջ ծաղիկներ էլ կան ՝ ինչպես անցած ամառ, երբ ես  նորից այս դաշտում էի : Ես  պառկել ու արդեն քանի րոպե է փորձում եմ որոշել , թե ինչ եմ ուզում : Չեմ կարողանում : Հետո հանկարծ մտածում եմ . սրանք անցած տարվանը չեն ՝ ուրիշ ծաղիկներ են , ուրիշ խոտեր : Բայց , երբ դաշտին եմ նայում ,նույնն է . նույն գույները , նույն ձայները , կարծես նույն  մեղուներն ու թիթեռները , իսկ վերևում ՝ նույն արևը : Փակում եմ աչքերս , րոպեներն անցնում են ու ես կամաց-կամաց սկսում եմ հասկանալ , թե ինչ եմ ուզում՝ անցած տարվա ծաղիկները ..."
                                                                      
                                                                
Մարդիկ ծնվում են , ապրում , երազում  , ստեղծում ու ստեղծագործում : Բայց երբեմն իրենց կյանքով վաստակում են  ՄԱՐԴ կոչումը , երբեմն էլ ՝ ոչ : Բայց կան մարդիկ , ովքեր ծնված օրվանից ոչ միայն արժանապատվորեն կրում են այդ կոչումը, այլև ... նրանք հանճար են ... Նրանք կարողանում են արտահայտել մարդու միտքը իրենց ստեղծագործություններով , նրանց մի նախադասությունը ուրիշների ողջ կյանքն է  , նրանց ձայնը ուրիշների լացն  ու ուրախությունն է : Կարևոր չէ մարդը ընդունվում է ուրիշների կողմից , իրեն պատռում է ՝ հասնելու ինչ-որ բարձունքի : Հանճարը այդպիսին է  իր էությամբ : Դրա համար են նրանք կոչվում հանճար : Հանճար են բազում նկարիչներ , երաժիշտներ ու գրողներ : Բայց հանճար կարող են լինել բոլորը ... Անպայման չէ , որ դու արտահայտես մի միտք , որը բոլորին դուր գա և քեզ վեր դասեն իրենցից : Ո՛չ ...  Հանճար կարող է լինել միտքդ  ... Հանճար է բնավորությունն ու ուղեղը ... 
 Այսօր ես բացահայտեցի ևս մի մեծագույն հանճարի ՝ Վարդգես Պետրոսյանին : Գրողը հանճար է իր պարզությամբ ու իր մտքի խորությամբ : Վարդգես Պետրոսյանը հենց նման հանճար է : Իսկապես գրող , այլ ոչ թե ուրիշների պես իրեն գրող համարող , բայց ոչնչություն : Նա հանճար է իր հայեցիությամբ : Նա ՀԱՅ Է  : Երևի հայ լինելն էլ վաղուց արդեն դարձել է կոչում , որ ոչ բոլորը պիտի կրեն :ՀԱՅ ՀԱՆՃԱՐ ... Լավագույն կոչումը մարդու համար  !  Նա չընդունվեց իր ժամանակաշրջանում , չեմ կարծում , որ եթե նա  ապրեր այժմյան ժամանակաշրջանում նրան կմեծարեին , բայց նա մեծագույն է բոլոր ժամանակների համար ♥
Ինձ համար շատերն են հանճար ... Ոչ միայն գրողները, երաժիշտներն ու շատ արվեստագետներ ... Իմ շրջապատը հանճարեղություն է ^_^
 Ոչ մի ծաղիկ էլ նույնը չէ , ոչ մի ձայն ու գույն նույնը չէ ... Արևը նույնը չէ .. Մենք ենք անընդհատ նույնը  :/ 

"Ես շարունակում եմ որոնել անցած տարվա ծաղիկներ , բայց հանկարծ մտածում եմ , որ խոտերի մեջ կարող են  լինել միայն այս տարվա ծաղիկները: Նայում եմ վերև ` երկնքին , որտեղ արևն է ՝ զարմանալի ու տաք : Ես  մտածում եմ , որ անցած տարվա ծաղիկները մնում են  մարդկանց սրտերի մեջ  և ոչ թե այս տարվա խոտերի :Բայց ես չեմ քչփորում սիրտս, ես գիտեմ , որ առանց  ծաղիկների սիրտը չի կարող ապրել...  "

                                                                Վարդգես Պետրոսյան  " Անցած տարվա ծաղիկները  "



Comments

Anonymous said…
Դու տաղանդավոր աղջիկ ես:

Popular posts from this blog

Ես արդեն մեծ եմ

 Ձեռքս էր ընկել հայոց լեզվի 6-րդ դասարանի դասագիրքը: Թերթում , թերթում էի : Չափազանց լավ գիրք էր և ոչ միայն հայոց  լեզուն մատուցելու առմամբ , այլև գիրքն իր հագեցվածությամբ , իմաստուն խոսքերով , տեղեկատվությամբ: Եվ հերթով սկսեցի ընթերցել ասույթները , որ զետեղված էին յուրաքանչյուր դասի վերջում: Կարդում էի և հիանում մեծերի իմաստուն խոսքերով և մտածում , որ , եթե ես այդ տարիքում այդ գիրքը կարդացած լինեի Հանճար կլինեի : Կարդացի , կարդացի և հանկարծ նկատեցի "Ես արդեն մեծ եմ " վերնագրով առաջադրանք ՝շարադրություն գրելու: Չափազանց շատ դուրս եկավ այդ վերնագիրը և մոտ մեկ ամիս մտածում էի , թե ինչ գրել( թե ասա 6-րդ դասարանցին որտեղից գրեր???) : Եվ վերջիվերջո գրիչս , այս դեպքում ստեղնաշարս վերցրեցի ձեռքս: Չէ , չէ , չէ ... Ես մեծ չեմ , ես երբեք մեծ չեմ էլ դառնա , համենայն դեպս երբեք չեմ ընդունի այս , որ մեծ եմ :)  Ինչիս է հարկավոր մտածելը մեծ լինելու մասին , եթե կարելի է անհոգ , թեթև , ուրախ , երբեմն անմիտ ապրել...  Մեծերին շատ բաները թույլատրելի չէ , շատ բաները անկառավարելի , ...

Ով եմ ես?????

     Գիտեք, ամեն անգամ, երբ ինձ տարիներ շարունակ հանձնարարում էին գրել շարադրություն իմ մասին ,թե ով եմ ես,ինչպիսին եմ ես,ինչեր եմ սիրում :Ճիշտ է, մասամբ ես կարողանում էի տալ այդ հարցի պատասխանը ,սակայն այժմ ինչ - որ բան փոխվել է , քանի որ ես կարող եմ հանգիստ պատմել իմ մասին ,թե ինչպիսին եմ ես,ինչ եմ սիրում և այլն......... Եվ  գիտեք , իմ կարծիքով ինձ ամենից շատ  փոխեցին սոցիալական  կայքերը, և ես հիմա ազատ կարողանում եմ շփվել իմ ընկերների հետ վիրտուալ աշխարհում և հակառակվելով շատերին պիտի ասեմ, որ համացանցը այդքան էլ վատը չի, եթե դու կարողանում ես ճիշտ ձևով այն օգտագործել:Իսկ հիմա տամ հիմնական պատասխանը ողջ այս նախաբանից հետո, թե ով եմ ես.....      << Մարդը  ոչ հրեշտակ է , ոչ էլ կենդանի, և նրա դժբախտությունը այն է , որ ինչքան շատ է ձգտում հրեշտակի նմանվել, այնքան  շատ է նա վերածվում կենդանու>> Բլեզ Պասկալ     Հրաշալի խոսքեր է գտել Պասկալը բնութագրելու մարդուն և առանց չափազանցության:       Իսկ ...

Ես հաշվում եմ աշնան գույները

Մեկ ամսից քիչ ավել ժամանակ է մնացել , որպեսզի ավարտվի ամառը և սկսվի աշունը: Աշուն , որը կլինի սկիզբը նոր ուսումնական տարվա ՝ իմ վերջին դպրոցաուսումնական տարվա: Ամենակարևորը կլինի սկիզբը մի ուս.տարվա , որ համոզված եմ ՝ լինելու է չափազանց զբաղված  , հագեցած բազում  թվերով , խնդիրներով  , բառերով, վարժություններով  , ստեղծագործություններով , բայց ոչ ՝ Օդով: Իսկ օդը .. օդը ...  բազմիցս խոսել եմ , թե ինչ է նշանակում ինձ համար և հենց այդ պատճառով էլ բլոգս օդով է  ..     Եվ հենց այդ  հագեցվածության , զբաղվածության պատճառով էլ ես հաշվում եմ աշնան գույները : Ինձ ոչինչ երբևէ  չի գրավել աշնան մեջ , չի էլ գրավի երևի , բացի գույներից: Միակ հետաքրքիր բանը աշնան մեջ ՝ աշնան անթիվ , անհամար գույներ , որոնք հաշվում ես , հաշվում ... Բայց անկոպար են թվում ...  Հենց գույներով է , որ աշունն առանձնանում է մյուս եղանակներից ... 5994,5995,5996,5997.... Սրանք վերջ չունեն  :)