Այսօր ես կանդրադառնամ մի շատ ողբերգալի օրվա: Չ՞է որ այսօր սեպտեմբերի 11-ն է : Իհարկե բոլորս էլ , կարծում եմ ,որ գիտենք,թե ինչ է կատարվել,թե ինչ ոճրագործություն է իրականացվել և ես չեմ անդրադառնա դրան:Ուղղակի ես ցանկանում եմ պատմել իմ տպավորությունների մասին, թե սեպտեմբերի 11-ի իրադարձությունների վերաբերյալ,թե այն տպավորությունների,որ ես ստացա"Հիշիր ինձ" ֆիլմը դիտելով:
Ասեմ,որ ես ընդամենը հինգ տարեկան էի,երբ տեղի ունեցավ այս եղեռնագործությունը և տրամաբանական է ,որ չեմ հիշի լուրեով լսածն ու տեսածը,իմ ծնողների ռեակցիան,ինչքան էլ,որ մենք բնակվումենք Հայաստանում:Բայց գիտեք,առաջին անգամվանից,երբ ես իմացա այս ոճրագործության մասին` ես լցվեցի ատելությամբ այն մարդկանց նկատմամբ,ովքեր կատարել էին այդ ամենը, և ովքեր մարդ կոչվելու իրավունք չունեն:
Դրանից հետո ես մոռացա այդ ամենի մասին` վերհիշելով ամեն տարի այդ օրը,երբ բոլոր հեռուստաալիքներով խոսվում էր ադ իրադարձության մասին: Բայց այն մարդիկ,ովքեր գոնե մի քիչ խիղճ ունեն(կապ չունի աշխարհի,որ ծայրում են գտնվում),ապա միշտ էլ նրանց սրտերում կմնա այս իրադարձությունը,որպես մեծագույն ոճրագործություն ողջ մարդկության ընթացքում:
Իսկ հիմա ես անդրադառնամ"Հիշիր ինձ" կինոնկարին,որն իմ մեջ ավելի մեծատելություն առաջացրեց դեպի այդ հանցագործները և ավելի մեծ սեր դեպի` կյանքը:Սա միակ ֆիլմն է իմ ողջ կյանքում,որը ես դիտել եմ ամբողջովին կլանված: Դիտել եմ` շարունակությանը անհամբեր սպասելով,սակայն ֆիլմի վերջում ամեն ինչ փոխվեց... Դիտելու ողջ ընթացքում`ես անգամ չէի էլ պատկերացնում ,թե ինչ կլինի հետո,երբ հանկարծ ամենավերջում արդեն ցույց տվեցին երկու միանման շենքեր... Եվ գլխավոր հերոսը,որը ողջ ֆիլմի ընթացքում տառապեց իր եղբոր կորստով,իր հոր անտարբերությամբ և իր քրոջ սիրո պակասով,մահացավ այն մոտ 3000 մարդկանց նման,ովքեր մահացան 2001 թվականի սեպտեմբերի 11-ին:
Բայց ես ողջ սրտով ցանկանում եմ ,որ երբեք աշխարհի ոչ մի ծայրում չկատարվի այսպիսի եղեռնագործություն և մարդիկ ապրեն առանց կորուստների ու ցավի...
Ha ba Has jan !!!! bayc erek um harcri asecin haaa esor amsi 11-n au ed!!!!
Anonymous said…
Իսկ ահա, մեր տանը սեպտեմբերի 11-ը Տոն է...))) Այդ իսկ պատճառով կամա թե ակամա հիշարժան է դարձել նաև այդ դեպքը, հակառակ դեպքում, չգիտեմ էլ ցանկություն կունենայի հիշելու;)
Anonymous said…
Այս ֆիլմի մասին տարբեր բլոգներում եմ կարդացել և այս անգամ էլ անտարբեր անցնել չէի կարող: Յուրաքանչյուրի մոտ յուրահատուկ ձևով է գրված: Հակ յան, նորից զգացի այն ամենը, ինչ ֆիլմը դիտելիս: ես ևս նյութ եմ գրել` տպավորված կինոնկարից, սակայն այլ ուղղությամբ, որ ամենևին էլ չի զգացվում: եթե ցանկանաս, խորհուրդ կտամ դիտել նաև Իմ անունն է Կխան (My name is Khan) ֆիլմը, հավատա այս ֆիլմն էլ շատ կհավանես: նույն թեմայով է, սակայն ավելի խորը և մանրամասն:
Ձեռքս էր ընկել հայոց լեզվի 6-րդ դասարանի դասագիրքը: Թերթում , թերթում էի : Չափազանց լավ գիրք էր և ոչ միայն հայոց լեզուն մատուցելու առմամբ , այլև գիրքն իր հագեցվածությամբ , իմաստուն խոսքերով , տեղեկատվությամբ: Եվ հերթով սկսեցի ընթերցել ասույթները , որ զետեղված էին յուրաքանչյուր դասի վերջում: Կարդում էի և հիանում մեծերի իմաստուն խոսքերով և մտածում , որ , եթե ես այդ տարիքում այդ գիրքը կարդացած լինեի Հանճար կլինեի : Կարդացի , կարդացի և հանկարծ նկատեցի "Ես արդեն մեծ եմ " վերնագրով առաջադրանք ՝շարադրություն գրելու: Չափազանց շատ դուրս եկավ այդ վերնագիրը և մոտ մեկ ամիս մտածում էի , թե ինչ գրել( թե ասա 6-րդ դասարանցին որտեղից գրեր???) : Եվ վերջիվերջո գրիչս , այս դեպքում ստեղնաշարս վերցրեցի ձեռքս: Չէ , չէ , չէ ... Ես մեծ չեմ , ես երբեք մեծ չեմ էլ դառնա , համենայն դեպս երբեք չեմ ընդունի այս , որ մեծ եմ :) Ինչիս է հարկավոր մտածելը մեծ լինելու մասին , եթե կարելի է անհոգ , թեթև , ուրախ , երբեմն անմիտ ապրել... Մեծերին շատ բաները թույլատրելի չէ , շատ բաները անկառավարելի , ...
Գիտեք, ամեն անգամ, երբ ինձ տարիներ շարունակ հանձնարարում էին գրել շարադրություն իմ մասին ,թե ով եմ ես,ինչպիսին եմ ես,ինչեր եմ սիրում :Ճիշտ է, մասամբ ես կարողանում էի տալ այդ հարցի պատասխանը ,սակայն այժմ ինչ - որ բան փոխվել է , քանի որ ես կարող եմ հանգիստ պատմել իմ մասին ,թե ինչպիսին եմ ես,ինչ եմ սիրում և այլն......... Եվ գիտեք , իմ կարծիքով ինձ ամենից շատ փոխեցին սոցիալական կայքերը, և ես հիմա ազատ կարողանում եմ շփվել իմ ընկերների հետ վիրտուալ աշխարհում և հակառակվելով շատերին պիտի ասեմ, որ համացանցը այդքան էլ վատը չի, եթե դու կարողանում ես ճիշտ ձևով այն օգտագործել:Իսկ հիմա տամ հիմնական պատասխանը ողջ այս նախաբանից հետո, թե ով եմ ես..... << Մարդը ոչ հրեշտակ է , ոչ էլ կենդանի, և նրա դժբախտությունը այն է , որ ինչքան շատ է ձգտում հրեշտակի նմանվել, այնքան շատ է նա վերածվում կենդանու>> Բլեզ Պասկալ Հրաշալի խոսքեր է գտել Պասկալը բնութագրելու մարդուն և առանց չափազանցության: Իսկ ...
Մեկ ամսից քիչ ավել ժամանակ է մնացել , որպեսզի ավարտվի ամառը և սկսվի աշունը: Աշուն , որը կլինի սկիզբը նոր ուսումնական տարվա ՝ իմ վերջին դպրոցաուսումնական տարվա: Ամենակարևորը կլինի սկիզբը մի ուս.տարվա , որ համոզված եմ ՝ լինելու է չափազանց զբաղված , հագեցած բազում թվերով , խնդիրներով , բառերով, վարժություններով , ստեղծագործություններով , բայց ոչ ՝ Օդով: Իսկ օդը .. օդը ... բազմիցս խոսել եմ , թե ինչ է նշանակում ինձ համար և հենց այդ պատճառով էլ բլոգս օդով է .. Եվ հենց այդ հագեցվածության , զբաղվածության պատճառով էլ ես հաշվում եմ աշնան գույները : Ինձ ոչինչ երբևէ չի գրավել աշնան մեջ , չի էլ գրավի երևի , բացի գույներից: Միակ հետաքրքիր բանը աշնան մեջ ՝ աշնան անթիվ , անհամար գույներ , որոնք հաշվում ես , հաշվում ... Բայց անկոպար են թվում ... Հենց գույներով է , որ աշունն առանձնանում է մյուս եղանակներից ... 5994,5995,5996,5997.... Սրանք վերջ չունեն :)
Comments
menq piti chmorananq ayd anmex mardkanc hishatak@...
եթե ցանկանաս, խորհուրդ կտամ դիտել նաև Իմ անունն է Կխան (My name is Khan) ֆիլմը, հավատա այս ֆիլմն էլ շատ կհավանես: նույն թեմայով է, սակայն ավելի խորը և մանրամասն: