Skip to main content

Հայկական այսօրվանից ~


Слабоумие – это расстройство мышления, в результате которого у человека снижается способность понимать связь между окружающими явлениями, утрачивается способность отделять главное от второстепенного, утрачивается критика к своим высказываниям, поведению.
«Нервные и психические болезни» Изд. «Медицина», М. 1966 г.



Յուրաքանչյուր գիրք  մարդու վրա ինչ-որ ազդեցություն է թողնում : Երբեմն  ամենավատ գիրքը ավելի մեծ ազդեցություն է թողնում , քան ամենալավն ու ուսուցողականը  )))Ինչևէ, ես էլ ինձ  քիչ թե շատ մարդկանց կարգին եմ դասում  (թող մեծամտություն չհամարվի )  և կարող եմ ասել , որ յուրաքանչյուր գիրք  ավելի մեծ ազդեցություն է թողնում ինձ վրա , քան երբևէ տեսած ու լսած որևէ այլ բան  ... Իբրև ապագա տնտեսագետ և կառավարիչ ՝երբեմն կարդում եմ գրքեր իմ մասնագիտությանը վերաբերող և դրանցից մեկն էլ , որ կարդում եմ հիմա , երևի լավագույններից է ...Ահա այն:
Եթե կառավարիչ ու տնտեսագետ էլ չեք , կարդացե՛ք  , միգուցե օգնի  :))) 
 Իսկ մինչ  Դուք կմտածեք  կարդալու՞ , թե՞ չկարդալու մասին , ես շարունակեմ  )))Թերախելացիությունը մարդկային ամենամեծ արատներից է , եթե ոչ ամենա՜ ամենա՜ն : Եվ յուրաքանչյուր լավ գրքի ընթերցում բերում է նրան , որ դու նույնպես քեզ հիմար ես զգում : Եթե գիրքը չի բերում նրան , որ դու քեզ է ավելի հիմար ու կիսատ զգաս , ապա գիրքը պարզապես անիմաստ է եղել: Ֆիլմն էլ... Եթե լավ ֆիլմի վերջում դու քեզ ոչինչ չես զգում , ապա հենց ֆիլմն էր ոչնչային  ~
 Հիմար լինելը չեմ որոշում ո՛չ ես , ո՛չ մեկ ուրիշը ... Հիմարությունը որոշում է բնությունը  )))  Բայց բնությունն էլ երբեք հիմար չի լինում  ~Ամենակատարյալն ու ամենակեղտոտը , ամենագեղեցիկն ու անտարբերը  ^_^Թե ինչքան գեղեցիկ  ու ամենանման կարող է լինել բնությունը բոլորս էլ գիտենք ... Բայց ինչքա՜՜՜ն մեծագույն կարող է լինել հայի հողն ու ջուրը  ~
Ամեն անգամ Սևան-Գավառ  (կամ հակառակը  ) ճանապարհը անցնելիս ինձ հնարավորություն է տրվում վերլուծել բնության յուրաքանչյուր կետն ու նախադասությունը , ամեն մարդուն ու բնավորությունը  ~
Բոլոր միժամյա ճանապարհորդությունների մասին պատմելը հիմա անիմաստ կլինի : Պատմեմ այսօրվանից  ^_^Հայաստանի մեծությունը ոչ թե իր երևի լավ , երևի վատ պատմության մեջ է : Հայաստանի մեծությունը իր բնությունն է :
 Մեծություն են մեր բոլոր տղերքը , մեր հպարտությունները ՝ մեր զինվորները ՝ հրաշք հերոսները  : Խոնարհվում եմ նրանց առաջ ու հպարտանում  ^_^  Շնորհավոր , նրանց տոնն էլ  )))
Իսկ անդրադառնալով բնությանը ՝ մեր գանձին , ասեմ.  մեր քարի գեղեցկությունից ոչ մի տեղ գոյություն չունի :  Երբ քարը մեկ ուրիշ ՝ ավելի նուրբ քարի  հենված է այնպես , ինչպես բոլոր այն լեռները , որ շրջապատում են Սևանա լիճը :  Այն լեռները , որ գցում են քեզ իրենց կապանքների մեջ և զրկում քեզ մտածելու հատկությունից ու տանում իրենց մոտ  :  Իսկ լիճը  ~  Գեղեցիկն ու գեղեցկագույնը , նուրբն ու նրբագույնը , մեծությունն ու հանճարեղությունը : Ինչքա՜ն կյանք կա այդ լեռների ու լճի մեջ , որ գրկում են իրար ու երբեք կարծես բաց չեն թողնի միմիայն նրա համար , որ հայ ազգն էլ ԵՐԲԵՔ ՉՊԱՌԱԿՏՎԻ ... Ամպերի սևն ու սպիտակն էլ պատում են այդ լեռները , որ խորը վարագույրով Հայաստանն էլ ծածկվի ու ԵՐԲԵՔ ՈՉ ՈՔ ՉՀԵՌԱՆԱ ՜...
Կցանկանայի էլի պատմել իմ միժամյա ճանապարհորդություններից , բայց նման գեղեցկությունը պիտի տեսնել սեփական աչքերով : 
Հայը պիտի հայ մնա ինքն իրենով !!!!!!
Հ.Գ. Այսօր ես ինձ լիովին հիմար զգացի ՝ տեսնելով նման բնությունն ու տեսնելով հայ իրականությունը :Թող որ եՐԲԵՔ ՈՉ ՄԻ ՀԱՅ իրեն հիմար չզգա միայն այն պատճառով , որ ունի այնպիսի հայրենիք , որի գեղեցկությունը չի կարող ինքը պահել ու պահպանել :) !!!!


Popular posts from this blog

Ես արդեն մեծ եմ

 Ձեռքս էր ընկել հայոց լեզվի 6-րդ դասարանի դասագիրքը: Թերթում , թերթում էի : Չափազանց լավ գիրք էր և ոչ միայն հայոց  լեզուն մատուցելու առմամբ , այլև գիրքն իր հագեցվածությամբ , իմաստուն խոսքերով , տեղեկատվությամբ: Եվ հերթով սկսեցի ընթերցել ասույթները , որ զետեղված էին յուրաքանչյուր դասի վերջում: Կարդում էի և հիանում մեծերի իմաստուն խոսքերով և մտածում , որ , եթե ես այդ տարիքում այդ գիրքը կարդացած լինեի Հանճար կլինեի : Կարդացի , կարդացի և հանկարծ նկատեցի "Ես արդեն մեծ եմ " վերնագրով առաջադրանք ՝շարադրություն գրելու: Չափազանց շատ դուրս եկավ այդ վերնագիրը և մոտ մեկ ամիս մտածում էի , թե ինչ գրել( թե ասա 6-րդ դասարանցին որտեղից գրեր???) : Եվ վերջիվերջո գրիչս , այս դեպքում ստեղնաշարս վերցրեցի ձեռքս: Չէ , չէ , չէ ... Ես մեծ չեմ , ես երբեք մեծ չեմ էլ դառնա , համենայն դեպս երբեք չեմ ընդունի այս , որ մեծ եմ :)  Ինչիս է հարկավոր մտածելը մեծ լինելու մասին , եթե կարելի է անհոգ , թեթև , ուրախ , երբեմն անմիտ ապրել...  Մեծերին շատ բաները թույլատրելի չէ , շատ բաները անկառավարելի , ...

Ով եմ ես?????

     Գիտեք, ամեն անգամ, երբ ինձ տարիներ շարունակ հանձնարարում էին գրել շարադրություն իմ մասին ,թե ով եմ ես,ինչպիսին եմ ես,ինչեր եմ սիրում :Ճիշտ է, մասամբ ես կարողանում էի տալ այդ հարցի պատասխանը ,սակայն այժմ ինչ - որ բան փոխվել է , քանի որ ես կարող եմ հանգիստ պատմել իմ մասին ,թե ինչպիսին եմ ես,ինչ եմ սիրում և այլն......... Եվ  գիտեք , իմ կարծիքով ինձ ամենից շատ  փոխեցին սոցիալական  կայքերը, և ես հիմա ազատ կարողանում եմ շփվել իմ ընկերների հետ վիրտուալ աշխարհում և հակառակվելով շատերին պիտի ասեմ, որ համացանցը այդքան էլ վատը չի, եթե դու կարողանում ես ճիշտ ձևով այն օգտագործել:Իսկ հիմա տամ հիմնական պատասխանը ողջ այս նախաբանից հետո, թե ով եմ ես.....      << Մարդը  ոչ հրեշտակ է , ոչ էլ կենդանի, և նրա դժբախտությունը այն է , որ ինչքան շատ է ձգտում հրեշտակի նմանվել, այնքան  շատ է նա վերածվում կենդանու>> Բլեզ Պասկալ     Հրաշալի խոսքեր է գտել Պասկալը բնութագրելու մարդուն և առանց չափազանցության:       Իսկ ...

Ես հաշվում եմ աշնան գույները

Մեկ ամսից քիչ ավել ժամանակ է մնացել , որպեսզի ավարտվի ամառը և սկսվի աշունը: Աշուն , որը կլինի սկիզբը նոր ուսումնական տարվա ՝ իմ վերջին դպրոցաուսումնական տարվա: Ամենակարևորը կլինի սկիզբը մի ուս.տարվա , որ համոզված եմ ՝ լինելու է չափազանց զբաղված  , հագեցած բազում  թվերով , խնդիրներով  , բառերով, վարժություններով  , ստեղծագործություններով , բայց ոչ ՝ Օդով: Իսկ օդը .. օդը ...  բազմիցս խոսել եմ , թե ինչ է նշանակում ինձ համար և հենց այդ պատճառով էլ բլոգս օդով է  ..     Եվ հենց այդ  հագեցվածության , զբաղվածության պատճառով էլ ես հաշվում եմ աշնան գույները : Ինձ ոչինչ երբևէ  չի գրավել աշնան մեջ , չի էլ գրավի երևի , բացի գույներից: Միակ հետաքրքիր բանը աշնան մեջ ՝ աշնան անթիվ , անհամար գույներ , որոնք հաշվում ես , հաշվում ... Բայց անկոպար են թվում ...  Հենց գույներով է , որ աշունն առանձնանում է մյուս եղանակներից ... 5994,5995,5996,5997.... Սրանք վերջ չունեն  :)