Նկարելով ... ~

Յուրաքանչյուր մարդ ունի ձեռքի տասը մատ  (չէ՜ , չեմ բացահայտում . փաստում եմ ) ... 

Յուրաքանչյուր մատ մի վրձին է ... Այդ վրձինները նկարում են մարդու կյանքի յուրաքանչյուր  օր :Մարդն էլ  , անկախ իր մասնագիտությունից , նկարիչ է : Այդ  տասը մատներով նկարում է իր կյանքը : Բայց այդ վրձինները հարկավոր է վաստակել : Ստեղծել այդ վրձինը , ոչ թե գնել : Պատկերացնել գույները , այլ ոչ թե հայթայթել : Պատկերել նկարը , ոչ թե պարզապես տեղադրել : 

Երևի ոչ մի պատկերասրահ չի տեղավորի այդ նկարները , որ ամեն մարդ իր մտքում ստեղծում է  , երբ ...

 Երբ քայլում ես փողոցով ու կապ չունի , որ տերևները գնալով սևանում են , մեքենաները ցեղ շպրտում են վրադ , մարդիկ մռայլ դեմքերով քայլում են , դու նկարում ես այն , ինչ քեզ է հարկավոր : Միգուցե նկարն էլ է ունենում անգույն տերևներ , բահ դեմքեր ու ցեխոտ ոտքեր , բայց այդ նկարը քո միտքն է , երևակայությունն ու ցանկությունը : 

Երբ չես սովորում դասը , բայց ուրիշներն էլ սովորած չեն լինում և քեզ մխիթարում ես նրանց չսովորելու փաստով ....

Երբ առավոտն այնքան շուտ ես արթնանում , որ ողջ օրվա ընթացքում քեզ քնած ես պատկերացնում ...

Երբ ռադիոյով երգ ես լսում ու չես հասկանում ՝ ում ձայնն է : Սկսում եմ յուրաքանչյուր ծանոթ երգչի ձայն տեղադրել այդ երգի մեջ , պատկերացնել նրա զգեստները այդ երգը կատարելիս , նրա դեմքը այդ երգի տեսահոլովակում ...

 Երբ գիրք ընթերցելիս պատկերացնում ես այն , ինչը նույնիսկ գրողը չի պատկերացրել այդ տողերը ստեղծելիս : 

Երբ ճանապարհին բոլոր տղաները դառնում են Դորիան Գրեյ , և փնտրում ես այն մեկին , որ կկարողանար այդ դերը քո ֆիլմում կատարել:

Երբ անցնում են հազարավոր ավտոբուսներ ՝ նույն գույնով , նույն ձևով , բայց դու յուրաքանչյուրի համար մի գույն ու մի նոր գովազդ ես մտածում :

Երբ երգում ես քո ամենասիրած երգը և քեզ պատկերացնում Թիմբերլեյքի հետ նույն բեմին կանգնած , նրա հետ երգելիս  ~

Երբ ուզում ես ֆեյսբուքիդ էջը ջնջել բոլոր լրատվական կայքերի , որ ամեն տեսակի վատ լուր ու անհետաքրքիր հոդված են մտցնում առանց այն էլ զբաղված ուղեղդ ՝ իրենց լայքերի և դիտման ինքնաբավարարման համար ... Ուզում ես ջնջել ու պատկերացնել աշխարհն առանց այդ ամենի : Առանց սիրուշոների մեծագույն տաղանդների ու սաշիկների մեծագույն տների , քիմ քարդաշյանների բարեմասնությունների ու սամոների կնունքների ... 

ԲԱՎԱԿԱՆ Է!

ու բոլորս էլ անվերջ կնկարենք ... կնկարենք մեր կյանքը...

Կապրենք այդ կյանքն այնպես , որ մի օր ուրիշները կնկարեն ...  ))) 

Ապրե՜՜՜ք  ^_^