Skip to main content

Թեյի շուրջ ՝ առանց թեյ

ղզիկ նկարու պարզվեց , որ մուսան էլ փողով չի  ~  (երկու ամիս է սպասում եմ ՝ գա)
առողջությունն էլ փողով չի  ~
ոչինչն էլ փողով չի  ~
երազներն էլ փողով չեն  ~
միտքը փողով չէ  ~

Ամենասպաս ու անսպասելի աշնան վերջին ամիսն էլ եկավ ...
Ամենաանիմաստ եղանակը բոլոր եղանակաների մեջ , ամենահետաքրքիրը ՝ իր գեղեցկությամբ , ամենաիրականը ՝ անիրականության մեջ , ամենաեթերայինը ՝ ծանրության մեջ  ~
Չէ՜՜՜, չսիրեցի այդ աշունը ~
Գիտե՜ք ՝ ինչքան գեղեցիկ է , երբ Երևանից գնում ես  Սևան , նայում ես պատուհանից , չկա ոչ մի մեքենա , միայն այն տասնյակ ծառերն են , որ կռված են իրար հետ , չեն նայում միմյանց , բայց հենվում են իրար , որովհետև իրենց միակ օգնականը հենց իրենք են ... Եթե այդ ճանապարհով անցնող գոնե մի մեքենայի վարորդի մտքի ծայրով էլ անցնի հատել այդ ծառերից  գեթ մեկը նրանք կմնան մենակ .. բայց յուրաքանչյուր կողքի ծառը (հա՜ , թող կռված լինեն  )  կմոռանա ամեն բան , կցանկանա օգնել այն կարմրավուն ծառին , որ նրանցից շուտ կարմրեց ... երբեմն մտածում էին , թե ինչու շուտ կարմրեց ... մահանալու էր ...
Երևի վարորդներն էլ ենթագիտակցորեն դա հասկանում էին .. բայց ..չեն հատում , չեն հատել , հուսամ , որ չեն էլ հատի  ... ՇՆՈՐհակԱԼՈՒԹՅՈՒՆ ☺
Մարդիկ ծառերի նման չեն ...
հա՜ ,մտածում են , թե ամեն ինչ փողով է  ... ա՜՜՜հ՜՜՜
կռվում են , բանավիճում , բայց երբեք չեն լինում այդ ծառերի նման ...

Ժողովուրդ ~~~~
Մարդկությունը փողով չէ  ~
Կյանքը փողով չէ  ~
Ծառ լինելն էլ , ցավոք , արդեն հնարավոր չէ  ~


Comments

Popular posts from this blog

Ես արդեն մեծ եմ

 Ձեռքս էր ընկել հայոց լեզվի 6-րդ դասարանի դասագիրքը: Թերթում , թերթում էի : Չափազանց լավ գիրք էր և ոչ միայն հայոց  լեզուն մատուցելու առմամբ , այլև գիրքն իր հագեցվածությամբ , իմաստուն խոսքերով , տեղեկատվությամբ: Եվ հերթով սկսեցի ընթերցել ասույթները , որ զետեղված էին յուրաքանչյուր դասի վերջում: Կարդում էի և հիանում մեծերի իմաստուն խոսքերով և մտածում , որ , եթե ես այդ տարիքում այդ գիրքը կարդացած լինեի Հանճար կլինեի : Կարդացի , կարդացի և հանկարծ նկատեցի "Ես արդեն մեծ եմ " վերնագրով առաջադրանք ՝շարադրություն գրելու: Չափազանց շատ դուրս եկավ այդ վերնագիրը և մոտ մեկ ամիս մտածում էի , թե ինչ գրել( թե ասա 6-րդ դասարանցին որտեղից գրեր???) : Եվ վերջիվերջո գրիչս , այս դեպքում ստեղնաշարս վերցրեցի ձեռքս: Չէ , չէ , չէ ... Ես մեծ չեմ , ես երբեք մեծ չեմ էլ դառնա , համենայն դեպս երբեք չեմ ընդունի այս , որ մեծ եմ :)  Ինչիս է հարկավոր մտածելը մեծ լինելու մասին , եթե կարելի է անհոգ , թեթև , ուրախ , երբեմն անմիտ ապրել...  Մեծերին շատ բաները թույլատրելի չէ , շատ բաները անկառավարելի , ...

Ով եմ ես?????

     Գիտեք, ամեն անգամ, երբ ինձ տարիներ շարունակ հանձնարարում էին գրել շարադրություն իմ մասին ,թե ով եմ ես,ինչպիսին եմ ես,ինչեր եմ սիրում :Ճիշտ է, մասամբ ես կարողանում էի տալ այդ հարցի պատասխանը ,սակայն այժմ ինչ - որ բան փոխվել է , քանի որ ես կարող եմ հանգիստ պատմել իմ մասին ,թե ինչպիսին եմ ես,ինչ եմ սիրում և այլն......... Եվ  գիտեք , իմ կարծիքով ինձ ամենից շատ  փոխեցին սոցիալական  կայքերը, և ես հիմա ազատ կարողանում եմ շփվել իմ ընկերների հետ վիրտուալ աշխարհում և հակառակվելով շատերին պիտի ասեմ, որ համացանցը այդքան էլ վատը չի, եթե դու կարողանում ես ճիշտ ձևով այն օգտագործել:Իսկ հիմա տամ հիմնական պատասխանը ողջ այս նախաբանից հետո, թե ով եմ ես.....      << Մարդը  ոչ հրեշտակ է , ոչ էլ կենդանի, և նրա դժբախտությունը այն է , որ ինչքան շատ է ձգտում հրեշտակի նմանվել, այնքան  շատ է նա վերածվում կենդանու>> Բլեզ Պասկալ     Հրաշալի խոսքեր է գտել Պասկալը բնութագրելու մարդուն և առանց չափազանցության:       Իսկ ...

Ես հաշվում եմ աշնան գույները

Մեկ ամսից քիչ ավել ժամանակ է մնացել , որպեսզի ավարտվի ամառը և սկսվի աշունը: Աշուն , որը կլինի սկիզբը նոր ուսումնական տարվա ՝ իմ վերջին դպրոցաուսումնական տարվա: Ամենակարևորը կլինի սկիզբը մի ուս.տարվա , որ համոզված եմ ՝ լինելու է չափազանց զբաղված  , հագեցած բազում  թվերով , խնդիրներով  , բառերով, վարժություններով  , ստեղծագործություններով , բայց ոչ ՝ Օդով: Իսկ օդը .. օդը ...  բազմիցս խոսել եմ , թե ինչ է նշանակում ինձ համար և հենց այդ պատճառով էլ բլոգս օդով է  ..     Եվ հենց այդ  հագեցվածության , զբաղվածության պատճառով էլ ես հաշվում եմ աշնան գույները : Ինձ ոչինչ երբևէ  չի գրավել աշնան մեջ , չի էլ գրավի երևի , բացի գույներից: Միակ հետաքրքիր բանը աշնան մեջ ՝ աշնան անթիվ , անհամար գույներ , որոնք հաշվում ես , հաշվում ... Բայց անկոպար են թվում ...  Հենց գույներով է , որ աշունն առանձնանում է մյուս եղանակներից ... 5994,5995,5996,5997.... Սրանք վերջ չունեն  :)