Skip to main content

Իմ ամենասիրած թագավորը (իմ լավատեսական հատուկենտ դրսևորումներից մեկը)

  Իմ ողջ կյանքում ես  կարծել եմ , թե հզոր թագավորներ,որոնցով  հայ ազգը կարող է հպարտանալ շատ են,այդ թվում ` Տիգրան Մեծ,Արտաշես Բարեպաշտ և այլ բազում թագավորներ:Սակայն հայ մեծագույն արքաների թվին ես չէի դասում մի հզոր թագավորի, ով իր կառավարման մի քանի տարվա ընթացքում կարողացավ անել այն , ինչ չէին կարող անել շատ թագավորներ երկար տարիների ընթացքում: Մեծագույն թագավոր,որի անունն է Պապ: Նա արեց այն,ինչ չեն կարող անել հիմա շատ երկրների ղեկավարներ: Ինչպե՜՜՜ս կարելի  է  լինել այդքան հայրենասեր` լինելով դաստիարակված Բյուզանդիայում: Հայրենասիրություն,որը ,ցավոք,  չփոխանցվեց շատ և շատ նախարարների ու հոգևորականների: Նա այդպես էլ չսիրվեց բարձրաստիճան իշխանների և հոգևորականների կողմից, սակայն նա ընդունվեց  և հարգվեց իր ժողովրդի և հաջորդ սերունդների  կողմից:
   Նա մարդ էր, ով կարողացավ ապացուցել, որ հայերը ուժեղ են առանց դաշնակիցների, բայց ցավոք դաշնակիցները չհասկացան այդ:
   Նրան համարում էին հեթանոս,հակաքրիստոնեական, ոչ ազգասեր, սակայն նա, հակառակվելով բոլորին,  պնդեց իրենը , և որի շնորհիվ ազգը նրան սիրեց: Պապը հակառակվեց ոչ միայն արտաքին թշնամիներին, այլև հոգևորականներին, ովքեր իմ կարծիքով ավելի մեծ վտանգ էին ներկայացնում, քան պարսիկներն ու հռոմեացիները միասին վերցրած:
   Վերջում կասեմ ընդամենը մի բան ` ես հպարտ եմ, որ ունեցել եմ այսպիսի նախնիներ` ի դեմս Պապ թագավորի և հպարտ եմ, որ ապրում եմ հիմա `  ազատ և անկախ երկրում, ինչքան էլ հիմա մեղադրեն մեր երկրի կառավարությանը և այլն :Չեմ կարծում, թե Պապի կառավարման ժամանակ մարդիկ նույնիսկ կարող էին երազել այն երկրի մասին, որում հիմա մենք բնակվում ենք:
   Ես հուսով եմ, որ մեր հաջորդ սերունդները նույնպես կապրեն ազատ և անկախ երկրում , և մենք կկարողանանք նպաստել մեր երկրի զարգացմանն ու բարգավաճմանը, հաստատմանն ու անկախությանը.....
 Իսկ այս ամենը ես կավարտեմ այս հրաշալի երգով, չէ՞որ Հայաստանը մենք ենք..........

Popular posts from this blog

Ես արդեն մեծ եմ

 Ձեռքս էր ընկել հայոց լեզվի 6-րդ դասարանի դասագիրքը: Թերթում , թերթում էի : Չափազանց լավ գիրք էր և ոչ միայն հայոց  լեզուն մատուցելու առմամբ , այլև գիրքն իր հագեցվածությամբ , իմաստուն խոսքերով , տեղեկատվությամբ: Եվ հերթով սկսեցի ընթերցել ասույթները , որ զետեղված էին յուրաքանչյուր դասի վերջում: Կարդում էի և հիանում մեծերի իմաստուն խոսքերով և մտածում , որ , եթե ես այդ տարիքում այդ գիրքը կարդացած լինեի Հանճար կլինեի : Կարդացի , կարդացի և հանկարծ նկատեցի "Ես արդեն մեծ եմ " վերնագրով առաջադրանք ՝շարադրություն գրելու: Չափազանց շատ դուրս եկավ այդ վերնագիրը և մոտ մեկ ամիս մտածում էի , թե ինչ գրել( թե ասա 6-րդ դասարանցին որտեղից գրեր???) : Եվ վերջիվերջո գրիչս , այս դեպքում ստեղնաշարս վերցրեցի ձեռքս: Չէ , չէ , չէ ... Ես մեծ չեմ , ես երբեք մեծ չեմ էլ դառնա , համենայն դեպս երբեք չեմ ընդունի այս , որ մեծ եմ :)  Ինչիս է հարկավոր մտածելը մեծ լինելու մասին , եթե կարելի է անհոգ , թեթև , ուրախ , երբեմն անմիտ ապրել...  Մեծերին շատ բաները թույլատրելի չէ , շատ բաները անկառավարելի , ...

Ով եմ ես?????

     Գիտեք, ամեն անգամ, երբ ինձ տարիներ շարունակ հանձնարարում էին գրել շարադրություն իմ մասին ,թե ով եմ ես,ինչպիսին եմ ես,ինչեր եմ սիրում :Ճիշտ է, մասամբ ես կարողանում էի տալ այդ հարցի պատասխանը ,սակայն այժմ ինչ - որ բան փոխվել է , քանի որ ես կարող եմ հանգիստ պատմել իմ մասին ,թե ինչպիսին եմ ես,ինչ եմ սիրում և այլն......... Եվ  գիտեք , իմ կարծիքով ինձ ամենից շատ  փոխեցին սոցիալական  կայքերը, և ես հիմա ազատ կարողանում եմ շփվել իմ ընկերների հետ վիրտուալ աշխարհում և հակառակվելով շատերին պիտի ասեմ, որ համացանցը այդքան էլ վատը չի, եթե դու կարողանում ես ճիշտ ձևով այն օգտագործել:Իսկ հիմա տամ հիմնական պատասխանը ողջ այս նախաբանից հետո, թե ով եմ ես.....      << Մարդը  ոչ հրեշտակ է , ոչ էլ կենդանի, և նրա դժբախտությունը այն է , որ ինչքան շատ է ձգտում հրեշտակի նմանվել, այնքան  շատ է նա վերածվում կենդանու>> Բլեզ Պասկալ     Հրաշալի խոսքեր է գտել Պասկալը բնութագրելու մարդուն և առանց չափազանցության:       Իսկ ...

Ես հաշվում եմ աշնան գույները

Մեկ ամսից քիչ ավել ժամանակ է մնացել , որպեսզի ավարտվի ամառը և սկսվի աշունը: Աշուն , որը կլինի սկիզբը նոր ուսումնական տարվա ՝ իմ վերջին դպրոցաուսումնական տարվա: Ամենակարևորը կլինի սկիզբը մի ուս.տարվա , որ համոզված եմ ՝ լինելու է չափազանց զբաղված  , հագեցած բազում  թվերով , խնդիրներով  , բառերով, վարժություններով  , ստեղծագործություններով , բայց ոչ ՝ Օդով: Իսկ օդը .. օդը ...  բազմիցս խոսել եմ , թե ինչ է նշանակում ինձ համար և հենց այդ պատճառով էլ բլոգս օդով է  ..     Եվ հենց այդ  հագեցվածության , զբաղվածության պատճառով էլ ես հաշվում եմ աշնան գույները : Ինձ ոչինչ երբևէ  չի գրավել աշնան մեջ , չի էլ գրավի երևի , բացի գույներից: Միակ հետաքրքիր բանը աշնան մեջ ՝ աշնան անթիվ , անհամար գույներ , որոնք հաշվում ես , հաշվում ... Բայց անկոպար են թվում ...  Հենց գույներով է , որ աշունն առանձնանում է մյուս եղանակներից ... 5994,5995,5996,5997.... Սրանք վերջ չունեն  :)