Skip to main content

Մոխրագույն արևն էլ է շողում վարդագույն շողով :) ^_^ ♥ ♥ ♥

1-ին դեմք .ԺՊԻՏ
2-րդ դեմք .ԼԱՑ
3-րդ դեմք. ԹԱԽԻԾ
4-րդ դեմք. ԵՐՋԱՆԿՈՒԹՅՈՒՆ
5-րդ դեմք.ՔԱՐ
Ինչքա՜՜ն հետաքրքիր կլինի , եթե այս բոլոր դեմքերը միախառնվեն ....
Ինչքա՜՜՜ն գեղեցիկ կլինի , որ նույնիսկ քարը ժպտա ...
Ի՜՜նչ հիանալի կլինի , եթե բոլոր դեմքերը ունեն  տարբեր արտահայտություններ , բայց ցույց տան ժպիտ ...
Քարից մի մաս եթե պոկվի ու ժպտա ☺
Եվ ինչքա՜՜՜ն ծիծաղելի կլինի  (ինչքան ծիծաղելի է ) , երբ լացաթախծախառը դեմքերը ավելի շատ են , քան ժպտադեմ երեսները  :) Թախծախառը դեմքերը մեր մի մասն են , մանավանդ հայերիս ... Չէ՛ , մերը պատմություն չէ խնդիրը , մեր դառը ճանապարհը չէ պատճառը  , ուղղակի մեր բնավորությունն է  , ուրիշի մոտ խղճահարություն առաջացնելու միտքն է  մեզ բոլորիս դրդում նման դեմքերի ... Ուրիշ շատ պատճառներ ևս կան , բայց չանդրադառնամ .:
 "Դուք ամբողջովին մարդ չեք , եթե դեռ չեք կարողանում ժպտալ :) " Մարիամ Պետրոսյան
Իսկապես հիմարություն կլինի , եթե չհամաձայնենք այս տողերի ճշմարտությանը :Ժպտանք ☺ Չեմ ասում , թե պարտադրված  , չեմ ասում ՝ դեմքի միմիկաները այնպես մոտեցնել , որ ժպտանք ..Ո՛չ ,բայց ժպտանք ...
Երբ մարդը անընդհատ նույն սառած դեմքով նայում է  քեզ  , կամ կողքիններդ նույն դեմքով նայում են քեզ  կամ իրար հետ են այդ դեմքով խոսում , նրանց  "գեղեցիկ" դեմքերը ինքնաբերաբար դառնում են  վիսկիի սառույց   : Դեմքեր , որոնք երբեք այլևս չեն դառնում տաք : Դեմքեր , որ ցուրտ նոյեմբերյան եղանակից ավելի անտանելի են ...
 Կապ չունի՝ ցուրտ է , թե տաք ...
 Կապ չունի՝ դու ուրախ ես , թե քեզ համարում ես ամենադժբախտը բոլոր մահկանացուների մեջ...
Կապ չունի ՝ ինչ ես ուզում ասել , բայց չես կարողանում ...
 Մոխրագույն արևն էլ է շողում վարդագույն շողով   :) ^_^ ♥ ♥ ♥

Comments

Popular posts from this blog

Ես արդեն մեծ եմ

 Ձեռքս էր ընկել հայոց լեզվի 6-րդ դասարանի դասագիրքը: Թերթում , թերթում էի : Չափազանց լավ գիրք էր և ոչ միայն հայոց  լեզուն մատուցելու առմամբ , այլև գիրքն իր հագեցվածությամբ , իմաստուն խոսքերով , տեղեկատվությամբ: Եվ հերթով սկսեցի ընթերցել ասույթները , որ զետեղված էին յուրաքանչյուր դասի վերջում: Կարդում էի և հիանում մեծերի իմաստուն խոսքերով և մտածում , որ , եթե ես այդ տարիքում այդ գիրքը կարդացած լինեի Հանճար կլինեի : Կարդացի , կարդացի և հանկարծ նկատեցի "Ես արդեն մեծ եմ " վերնագրով առաջադրանք ՝շարադրություն գրելու: Չափազանց շատ դուրս եկավ այդ վերնագիրը և մոտ մեկ ամիս մտածում էի , թե ինչ գրել( թե ասա 6-րդ դասարանցին որտեղից գրեր???) : Եվ վերջիվերջո գրիչս , այս դեպքում ստեղնաշարս վերցրեցի ձեռքս: Չէ , չէ , չէ ... Ես մեծ չեմ , ես երբեք մեծ չեմ էլ դառնա , համենայն դեպս երբեք չեմ ընդունի այս , որ մեծ եմ :)  Ինչիս է հարկավոր մտածելը մեծ լինելու մասին , եթե կարելի է անհոգ , թեթև , ուրախ , երբեմն անմիտ ապրել...  Մեծերին շատ բաները թույլատրելի չէ , շատ բաները անկառավարելի , ...

Ես հաշվում եմ աշնան գույները

Մեկ ամսից քիչ ավել ժամանակ է մնացել , որպեսզի ավարտվի ամառը և սկսվի աշունը: Աշուն , որը կլինի սկիզբը նոր ուսումնական տարվա ՝ իմ վերջին դպրոցաուսումնական տարվա: Ամենակարևորը կլինի սկիզբը մի ուս.տարվա , որ համոզված եմ ՝ լինելու է չափազանց զբաղված  , հագեցած բազում  թվերով , խնդիրներով  , բառերով, վարժություններով  , ստեղծագործություններով , բայց ոչ ՝ Օդով: Իսկ օդը .. օդը ...  բազմիցս խոսել եմ , թե ինչ է նշանակում ինձ համար և հենց այդ պատճառով էլ բլոգս օդով է  ..     Եվ հենց այդ  հագեցվածության , զբաղվածության պատճառով էլ ես հաշվում եմ աշնան գույները : Ինձ ոչինչ երբևէ  չի գրավել աշնան մեջ , չի էլ գրավի երևի , բացի գույներից: Միակ հետաքրքիր բանը աշնան մեջ ՝ աշնան անթիվ , անհամար գույներ , որոնք հաշվում ես , հաշվում ... Բայց անկոպար են թվում ...  Հենց գույներով է , որ աշունն առանձնանում է մյուս եղանակներից ... 5994,5995,5996,5997.... Սրանք վերջ չունեն  :)

Ով եմ ես?????

     Գիտեք, ամեն անգամ, երբ ինձ տարիներ շարունակ հանձնարարում էին գրել շարադրություն իմ մասին ,թե ով եմ ես,ինչպիսին եմ ես,ինչեր եմ սիրում :Ճիշտ է, մասամբ ես կարողանում էի տալ այդ հարցի պատասխանը ,սակայն այժմ ինչ - որ բան փոխվել է , քանի որ ես կարող եմ հանգիստ պատմել իմ մասին ,թե ինչպիսին եմ ես,ինչ եմ սիրում և այլն......... Եվ  գիտեք , իմ կարծիքով ինձ ամենից շատ  փոխեցին սոցիալական  կայքերը, և ես հիմա ազատ կարողանում եմ շփվել իմ ընկերների հետ վիրտուալ աշխարհում և հակառակվելով շատերին պիտի ասեմ, որ համացանցը այդքան էլ վատը չի, եթե դու կարողանում ես ճիշտ ձևով այն օգտագործել:Իսկ հիմա տամ հիմնական պատասխանը ողջ այս նախաբանից հետո, թե ով եմ ես.....      << Մարդը  ոչ հրեշտակ է , ոչ էլ կենդանի, և նրա դժբախտությունը այն է , որ ինչքան շատ է ձգտում հրեշտակի նմանվել, այնքան  շատ է նա վերածվում կենդանու>> Բլեզ Պասկալ     Հրաշալի խոսքեր է գտել Պասկալը բնութագրելու մարդուն և առանց չափազանցության:       Իսկ ...