Լուցկի մարդիկ

 Ողջ կյանքս վախեցել եմ լուցկուց  ☻  Չգիտեմ ինչու , բայց միշտ վախեցել եմ այն վառել , միգուցե այրվելու վտանգից , միգուցե  դա եղել է իմ բազում անիմաստ ֆոբիաներից մեկը  ... Բայց ինչ արած  , ես անուղղելի եմ և մինչև օրս էլ վախենում եմ լուցկուց ...

 Սակայն  երբ մտածում եմ , որ լուցկուց առավել վատ կարող են լինել պարզապես մարդիկ , հասկանում եմ  , որ իմ վախն ուղղակի թյուրիմացություն է .. 

 Մարդիկ լուցկու նման կարող են արագ վառվել , լուցկու պես փայլել և նույն լուցկու պես վերանալ ... Մոխրանալ ու անհետ կորչել ՝ ասես չեղածի պես ... 

 Իսկ եթե լուցկին ավելի օգտակար է ???

 Այո՛ , այո՛ ... Չէ ՞ որ լուցկու շնորհիվ մենք կարողնաում ենք ամեն բան անել ՝ ինչ-որ անպետք իրեր այրել , պարզապես օրվա հացը պատրաստել  ... Շատ անելանելի դեպքերում ( լույսի,տաքության բացակայության ) լուցկին դառնում է ավելի օգտակար ,քան մարդը ..

 Կա և հակառակ կողմը այս ամենի .. Չէ՞ որ հենց լուցկու պատճառով կարող են խորտակվել բազում կյանքեր , կարող են այրվել բազում տներ , մի րոպեում կարող են ի քիչ դառնալ մարդկանց բոլոր երազանքները ... Բայց դա միայն մեդալի մի կողմը , որը , հուսամ , ոչ մեկին չի հանդիպի ...

Լուցկի՜ մարդիկ , այրվե՛ք , խնդրում եմ  !!!!  Պարզապես նայ՛եք ձեր շուրջը , նայե՛ք իրական լուցկիներին ու կհասկանաք ՝ ամեն ինչ կախված է ձեր արագ այրվելուց ...  Այրե՛ք ձեր մտքերը , այրե՛ք ձեր ուղեղը  ... Դառնանք մարդ , լուցկին թող վառվի ... ☺