Skip to main content

Հույսը վերջինն է մեռնում ..




Իմ պետությունը երազում էր ինձնից ազատվելու մասին ... Իսկ ես երազում էի այն դարձնել իսկապես մեծ տերություն ... (Մակս Դալին ) ... Ինչքա՜ն մարդիկ են հայտնվել այս իրավիճակում և համոզված եմ , որ ոչ միայն Հայսաստանում , այլև աշխարհի մյուս ծայրերում ևս ՝ Հյուսիսային սառուցյալ օվկիանոսում , Գրենլանդիայում , Կանադայում , Սինգապուրում ... ամենուր ... Դալինի խոսքերը արդիական են միշտ ոչ միայն հիմա , ոչ միայն այն ժամանակ , այլև ընդմիշտ ...Պետությունը միշտ ինչ-որ տեղ շատ սխալ է լինում : Դե իհարկե , կարող ենք ասել , որ այս կյանքում ոչինչ անսխալ չի լինում , բայց ինչպես գնալով համոզվում եմ ՝ ամենից շատ սխալվում են նրանք , ովքեր ամենաքիչը պետք է դա անեն ՝ կախված իրենց կարգավիճակից ... Միայն Դալինը չէր երազում իր պետությունը տեսնել մեծ ու հզոր , այլ ես էլ , դուք էլ , համոզված եմ , ձեզնից շատ շատերը երազում են ունենալ իսկապես մեծագույն տերություն : Չեմ ասում մեծագույն ու հզորագույն իր տարածքով ու բնակչության քանակով ... Ո՛չ... Ուղղակի բոլորս է երազում ենք արժանապատիվ պետության մասին , որի մասին խոսելիս գլուխդ չես կախի , որի ներկան չես ուզենա ջնջել : Չես ուզենա հիշել միայն անցյալի փառավոր էջերը լոկ այն պատճառով , որ չես կարող ունենալ փառահեղ ներկա ոմանց ցոփ ու շվայտ կյանքի պատճառով ...

Էէէէ՜՜՜՜հհ սա էլ միգուցե մեզ վիճակված բախտն է ....
Եվս մեկ անիմաստ ընտրություն , ևս մեկ ոչ աշխատանքային օր .... Անիմաստ կորցրինք այդքան թուղթ , թանաք , մարդկանց առողջություն ու նյարդեր ... Բա ձեզ պետք էր ???? Եթե ոչինչ չպետք է փոխվի ինչի համար են այդ ընտրությունները ??? Դարձրե՛ք ցմահ , ինչ վատ կլինի որ ??? Վերջում 2 տարբերակ կմնա . կա՛մ ամայացած Հայաստան մի օազիսով , որտեղ կկառավարեն , կապրեն , կուրախաան միայն որոշ մարդիկ , կա՛մ բոոլրս կհագնենք կարմիր բաճկոններ , կխփենք վրաններ և քաղցած կնստենք Անդրեաս Ղուկասյանի կողքը մինչև բոլորիս կգան , կահվաքեն կտանեն մի տեղ կթաղեն >_<
Արդեն հույսն էլ է կորչում , որ ինչ-որ բան կփոխվի ....
Ես չունեմ որևէ քաղաքական պատակնելություն , ես չունեմ ընտրական իրավունք , բայց ես Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացի եմ , ապագա ուսանող և ապագա ընտրող , սակայն ունեմ մի պարզ հասկացված միտք ՝ ՈՉԻՆՉ ՄԵԶ ՄՈՏ ՉԻ ՓՈԽՎԵԼ ԵՐԲևԷ և ՉԻ ԷԼ ՓՈԽՎԻ : Հայը երբեք չի կարողացել դուրս գալ այն կարծրատիպերից , որոնք նրան դարձնում են ստրուկ : Մինչև ստրկական բնավորությունը չփոխվի , ոչինչ չի փոխվի ....
Էէէէ՜՜՜՜հհ սա էլ միգուցե մեզ վիճակված բախտն է ....Եվս մեկ անիմաստ ընտրություն , ևս մեկ ոչ աշխատանքային օր .... Անիմաստ կորցրինք այդքան թուղթ , թանաք , մարդկանց առողջություն ու նյարդեր ... Բա ձեզ պետք էր ???? Եթե ոչինչ չպետք է փոխվի ինչի համար են այդ ընտրությունները ??? Դարձրե՛ք ցմահ , ինչ վատ կլինի որ ??? Վերջում 2 տարբերակ կմնա . կա՛մ ամայացած Հայաստան մի օազիսով , որտեղ կկառավարեն , կապրեն , կուրախաան միայն որոշ մարդիկ , կա՛մ բոոլրս կհագնենք կարմիր բաճկոններ , կխփենք վրաններ և քաղցած կնստենք Անդրեաս Ղուկասյանի կողքը մինչև բոլորիս կգան , կահվաքեն կտանեն մի տեղ կթաղեն >_< Արդեն հույսն էլ է կորչում , որ ինչ-որ բան կփոխվի ....Ես չունեմ որևէ քաղաքական պատակնելություն , ես չունեմ ընտրական իրավունք , բայց ես Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացի եմ , ապագա ուսանող և ապագա ընտրող , սակայն ունեմ մի պարզ հասկացված միտք ՝ ՈՉԻՆՉ ՄԵԶ ՄՈՏ ՉԻ ՓՈԽՎԵԼ ԵՐԲևԷ և ՉԻ ԷԼ ՓՈԽՎԻ : Հայը երբեք չի կարողացել դուրս գալ այն կարծրատիպերից , որոնք նրան դարձնում են ստրուկ : Մինչև ստրկական բնավորությունը չփոխվի , ոչինչ չի փոխվի ....

Comments

Popular posts from this blog

Ես արդեն մեծ եմ

 Ձեռքս էր ընկել հայոց լեզվի 6-րդ դասարանի դասագիրքը: Թերթում , թերթում էի : Չափազանց լավ գիրք էր և ոչ միայն հայոց  լեզուն մատուցելու առմամբ , այլև գիրքն իր հագեցվածությամբ , իմաստուն խոսքերով , տեղեկատվությամբ: Եվ հերթով սկսեցի ընթերցել ասույթները , որ զետեղված էին յուրաքանչյուր դասի վերջում: Կարդում էի և հիանում մեծերի իմաստուն խոսքերով և մտածում , որ , եթե ես այդ տարիքում այդ գիրքը կարդացած լինեի Հանճար կլինեի : Կարդացի , կարդացի և հանկարծ նկատեցի "Ես արդեն մեծ եմ " վերնագրով առաջադրանք ՝շարադրություն գրելու: Չափազանց շատ դուրս եկավ այդ վերնագիրը և մոտ մեկ ամիս մտածում էի , թե ինչ գրել( թե ասա 6-րդ դասարանցին որտեղից գրեր???) : Եվ վերջիվերջո գրիչս , այս դեպքում ստեղնաշարս վերցրեցի ձեռքս: Չէ , չէ , չէ ... Ես մեծ չեմ , ես երբեք մեծ չեմ էլ դառնա , համենայն դեպս երբեք չեմ ընդունի այս , որ մեծ եմ :)  Ինչիս է հարկավոր մտածելը մեծ լինելու մասին , եթե կարելի է անհոգ , թեթև , ուրախ , երբեմն անմիտ ապրել...  Մեծերին շատ բաները թույլատրելի չէ , շատ բաները անկառավարելի , ...

Ով եմ ես?????

     Գիտեք, ամեն անգամ, երբ ինձ տարիներ շարունակ հանձնարարում էին գրել շարադրություն իմ մասին ,թե ով եմ ես,ինչպիսին եմ ես,ինչեր եմ սիրում :Ճիշտ է, մասամբ ես կարողանում էի տալ այդ հարցի պատասխանը ,սակայն այժմ ինչ - որ բան փոխվել է , քանի որ ես կարող եմ հանգիստ պատմել իմ մասին ,թե ինչպիսին եմ ես,ինչ եմ սիրում և այլն......... Եվ  գիտեք , իմ կարծիքով ինձ ամենից շատ  փոխեցին սոցիալական  կայքերը, և ես հիմա ազատ կարողանում եմ շփվել իմ ընկերների հետ վիրտուալ աշխարհում և հակառակվելով շատերին պիտի ասեմ, որ համացանցը այդքան էլ վատը չի, եթե դու կարողանում ես ճիշտ ձևով այն օգտագործել:Իսկ հիմա տամ հիմնական պատասխանը ողջ այս նախաբանից հետո, թե ով եմ ես.....      << Մարդը  ոչ հրեշտակ է , ոչ էլ կենդանի, և նրա դժբախտությունը այն է , որ ինչքան շատ է ձգտում հրեշտակի նմանվել, այնքան  շատ է նա վերածվում կենդանու>> Բլեզ Պասկալ     Հրաշալի խոսքեր է գտել Պասկալը բնութագրելու մարդուն և առանց չափազանցության:       Իսկ ...

Ես հաշվում եմ աշնան գույները

Մեկ ամսից քիչ ավել ժամանակ է մնացել , որպեսզի ավարտվի ամառը և սկսվի աշունը: Աշուն , որը կլինի սկիզբը նոր ուսումնական տարվա ՝ իմ վերջին դպրոցաուսումնական տարվա: Ամենակարևորը կլինի սկիզբը մի ուս.տարվա , որ համոզված եմ ՝ լինելու է չափազանց զբաղված  , հագեցած բազում  թվերով , խնդիրներով  , բառերով, վարժություններով  , ստեղծագործություններով , բայց ոչ ՝ Օդով: Իսկ օդը .. օդը ...  բազմիցս խոսել եմ , թե ինչ է նշանակում ինձ համար և հենց այդ պատճառով էլ բլոգս օդով է  ..     Եվ հենց այդ  հագեցվածության , զբաղվածության պատճառով էլ ես հաշվում եմ աշնան գույները : Ինձ ոչինչ երբևէ  չի գրավել աշնան մեջ , չի էլ գրավի երևի , բացի գույներից: Միակ հետաքրքիր բանը աշնան մեջ ՝ աշնան անթիվ , անհամար գույներ , որոնք հաշվում ես , հաշվում ... Բայց անկոպար են թվում ...  Հենց գույներով է , որ աշունն առանձնանում է մյուս եղանակներից ... 5994,5995,5996,5997.... Սրանք վերջ չունեն  :)