Մարդիկ ավելի թույն են , քան ալկոհոլն ու ծխախոտը ...

Ողջույն  !!! Կրկին ես և իմ  խոհափիլիսոփայական մտքերը , դե իհարկե, մարդու մասին : Բլոգի ստեղծման հենց առաջին օրից գրառումների մեծ մասը վերաբերել է  մարդուն ՝ ամենախելացի , բայց և ամենաանիմաստ  էակին տիեզերքում ...

Շատ եմ փորձել համեմատել մարդուն բնության այլ երևույթների հետ , փորձել եմ վերլուծել մարդուն տարբեր տեսանկյուններից  և ամեն անգամ հայտնաբերել եմ նորը : Իսկ ամենակարևորը ՝ երբեք չեմ հրաժարվել ու հոգնել նույն թեմայից ... 

Այս անգամ էլ Էրիխ Մարիա Ռեմարկի խոսքերը կարդալուց հետո չկարողացա ինձ զսպել և չշարունակել նրան ...

Մարդը երբեմն ավելի զազրելի է թվում , քան ամենանողկալի մրջյունը , որ երբևէ չես եսել , բայց այնքան ես լսել դրա մասին , որ տեսնելու դեպքում կա՛մ կուշաթափվես , կա՛մ լեղապատառ կփախչես : Սարսափելի է թվում նույնիսկ այն օձից , որի թույնի միլիգրամներից   կարելի է մահանալ ...  Ալկոհոլը կարող է պատճառ դառնալ լյարդի  կամ սրտի հետ պրոբլեմների , ծխախոտը՝ թոքերի , բայց մարդու ընդամենը մեկ բառը կարող է մահացու լինել ...  Չեմ ասի , թե բոլոր մարդիկ են այդպիսին : Իհարկե , ո՛չ :  Բայց և կան շատերը , ովքեր թույնից էլ թույն են ,զազրելիից էլ զազրելի  , անիմաստից էլ անիմաստ ... Ժողովու՛րդ , մարդկային ապրե՛ք ... 
 Չմոռանա՛ք և շնչելը ... Վաղուց չէի հիշեցրել ... 
 Իսկ վերջում ... 
No love without freedom 
No love without freedom 
No love without freedom 
No freedom without love