Իսկ ձյունն իր հեքիաթն է պատմում ...

 - Դե՛ , դե՛ : Հերիք է , հերիք է ... Մի՛ խփիր ...  Չէ , չէ , չէ
 Ուզում ես գոռալ չի օգնում , չես խոսում չի օգնում  ☻
 Հարվածում է  ուղիղ դեմքիդ : Թեքվում ես մյուս կողմից է հարվածում ... Վերջ !!!!   Քայլերդ արագացնում ես : Միգուցե այդպես չհարվածի ? Ավելի արագ է սկսում հարվածել ու քիչ-քիչ սկսում ես համակերպվել : Սկսում ես ինչ-որ իմաստ փնտրել այդ ամենի մեջ ու հասկանում ես , որ ...
                                                            Ձյունը գալիս է դանդաղ ,
                                                            Ձյունը իր երգն է երգում,
                                                            Ձյունը իջնում է թեթև ,
                                                            Ձյունն իր հեքիաթն է պատմում ...

 Պարզապես սկսում ես երգել ... Լա , լա, լա,լա,լա,լա,լա ...   Պատկերացնում ես քեզ ձյունե թագուհի և բքային բոլոր հարվածները դառնում են ինչ-որ մղիչ ուժ : Ձյունը դառնում է գեղեցիկ   երազ :  Կարմիր այտերը ,  ցրտից քիչ թե շատ լաց լինող աչքերը , քարացած մատները  , ոչինչ չի ազդում այն հրաշքին ինչի անունն է ձյուն  ^_^
                                                         
                                      Իսկ ձյունը դեռ չի դադարել ....