Ահա այսպիսին է արևը և՛ անպետք , և՛ չափազանց պետքական: Երբեմն մարդիկ և մարդկանց կյանքն էլ նմանվում է արևի : Շատ մարդիկ , ելնելով հենց իրենց կացութաձևից , կյանքից և մտածելակերպից , ոչ ոքի հարկավոր չեն , ինչպես արևը , որը չափազանց շատ տաքացնելու պատճառով անտանելի է դառնում և ցանկանում ես , որ այն շատ արագ մայր մտնի: Մարդիկ էլ կան , որոնք իրենց լավ մտքերի ,պարզապես ժպիտի կամ էլ կենսունակության շնորհիվ են նմանվում արևին , բայց մեկ այլ արևի ... արևի , որը հարկավոր է լինում , երբ չափից դուրս շատ անձրևում է կամ էլ ձմռանը , երբ ձյունաբուքը թույլ չի տալիս նույնիսկ դիմացդ նայել ...
Բայց չէի ցանկանա , որ "պետքական" արևները , ինչպես իրական արևը , մայր մտնեին : Այլ կցանկանայի , որ "ոչ պետքական" արևները ՝կիսափուտ կոճղի վրա սունկ դառնալու փոխարեն՝ կրկին "ծագեին" "պետքական" դառնալու միտմամբ ՝ պարզապես ժպտալու , ուրախանալու և անձրևից հետո շողալու ...... :)
Comments