Սկսեմ երեքշաբթի օրը կայացած Բավարիա- Ռեալ խաղից : Բլոգում էլ անդրադարձա այդ խաղին , թեինչ վերաբերմունք ունեմ 2 թիմերի նկատմամբ էլ : Բայց , երբ սկսվեց խաղը ամեն ինչ ջնջվեց : Ամենասկզբում ես նույն կերպ էի մտածում , որ Բավարիան էլ , Ռեալն էլ լավն են ՝ հավատալով Ռեալին : Բայց , երբ Բավարիան գոլ խփեց , ես հասկացա , որ իմ սիրտը , այսպես ասած , պատկանում է միայն ու միայն մեկ թիմի ՝ Ռեալ Մադրիդին: Իսկ , եր Ռեալը գոլը հեղինակեց ինձ ուղղակի երևի թե հասկացող չկար : Ինչքաաան ուրախ էի ես այդ պահին, և ինչ արագությամբ էր սիրտս բաբախում: Սակայն ամեն ինչ փոխվեց Բավարիայի գոլից հետո : Չեմ ասի , թե Բավարիան արժանի չէր հաղթանակի , բայց Ռեալն էլ էր արժանի, ախր ... Ու պիտի խաղար այնպես , ինչպես վայել էր նրան : Սակայն , ինչ արած ??? Եղածը մնում է եղած : Մնում է սպասել հաջորդ խաղին:
Իսկ ինչ վերաբերում է երեկ կայացած խաղին , ապա դա " ինչ-որ բան էր ": Շատ քիչ են լինում դեպք էր , երբ համոզված եմ լինում մի թիմի հաղթանակի մեջ: Բայց երեկ առավոտվանից ես համոզված էի , որ Չելսին հաղթելու է, ինչ-որ բան դա ինձ հուշում էր : Եվ , իհարկե , այդպես էլ եղավ լեգենդար Դրոգբայի շնորհիվ , արդեն մեծ մարզիչ Դի Մատեոյի , Չեխի և մյուս բոլորի շնորհիվ եղավ այդ բաղձալի հաղթանակը:
Ֆուտբոլով հարուստ , իրադարձություններով լի շաբաթը շարունակվում է :
Comments