Նորմալ երկրներում ու քաղաքներում գարունը արդեն վաղուց եկել էր , իսկ Սևանում ոնց որ թե չէր էլ ուզում գար: "Դե մրսեք , էլի " երևի մտածում էր երկինքը: Եվ այդպես արդեն ինչքան ժամանակ է մեզ մոտ միայն բուք և ձյուն էր , սակայն վերջին 3 օրերը մեզ էլ նվիրեցին այն ուրախ ու տաք պահերը , որ բոլորն ապրում էին, բացի մեզնից: Իսկ այսօր դպրոցից դուրս եկանք և այնքան հրաշալի էր օդը , որ չէինք էլ ցանկանում տուն վերադառնալ: Հուսամ այս լավ եղանակը կշարունակվի , ինչպես իմ սիրելի թիմերի լավ խաղը : )
Ձեռքս էր ընկել հայոց լեզվի 6-րդ դասարանի դասագիրքը: Թերթում , թերթում էի : Չափազանց լավ գիրք էր և ոչ միայն հայոց լեզուն մատուցելու առմամբ , այլև գիրքն իր հագեցվածությամբ , իմաստուն խոսքերով , տեղեկատվությամբ: Եվ հերթով սկսեցի ընթերցել ասույթները , որ զետեղված էին յուրաքանչյուր դասի վերջում: Կարդում էի և հիանում մեծերի իմաստուն խոսքերով և մտածում , որ , եթե ես այդ տարիքում այդ գիրքը կարդացած լինեի Հանճար կլինեի : Կարդացի , կարդացի և հանկարծ նկատեցի "Ես արդեն մեծ եմ " վերնագրով առաջադրանք ՝շարադրություն գրելու: Չափազանց շատ դուրս եկավ այդ վերնագիրը և մոտ մեկ ամիս մտածում էի , թե ինչ գրել( թե ասա 6-րդ դասարանցին որտեղից գրեր???) : Եվ վերջիվերջո գրիչս , այս դեպքում ստեղնաշարս վերցրեցի ձեռքս: Չէ , չէ , չէ ... Ես մեծ չեմ , ես երբեք մեծ չեմ էլ դառնա , համենայն դեպս երբեք չեմ ընդունի այս , որ մեծ եմ :) Ինչիս է հարկավոր մտածելը մեծ լինելու մասին , եթե կարելի է անհոգ , թեթև , ուրախ , երբեմն անմիտ ապրել... Մեծերին շատ բաները թույլատրելի չէ , շատ բաները անկառավարելի , ...
Comments