Skip to main content

Իմ կյանքը` ՖՈՒՏԲՈԼԸ ` Ռեալ Մադրիդը....

Արդեն , ինչպես երեկ նշեցի , 4 ամիս է , ինչ գոյություն ունի այս բլոգը , սակայն այս 4 ամիսների ընթացքում ես չեմ անդրադարձել իմ ամենակարևոր նախասիրությանը ` ՖՈՒՏԲՈԼԻՆ: Անգամներ են լինում , երբ ֆուտբոլն ինձ համար դառնում է ապրելակերպ: Oրվա 24 ժամը ինձ համար ուղղակիորեն ֆուտբոլ է լինում : Ամեն երկրորդ բառս ֆուտբոլին է վերբերում: Միգուցե շատերն ինձ դատափետեն ` ասելով , որ ես աղջիկ եմ և հարկավոր չէ դարձնել ֆուտբոլը ապրելակերպ: Սակայն պիտի հակառակվեմ և ասեմ , որ կարևոր չէ , թե որ սեռի ներկայացուցիչն է երկրպագում , այլ կարևոր է ընդամենը մի բան , որ բոլորը թե տղա , թե աղջիկ միավորվում են մի " փիլիսոփայության " շուրջ ` ՖՈՒՏԲՈԼԻ: Եվ ինչպես ցանկացած ֆուտբոլասեր ունեմ իմ ամենասիրելի թիմը ` ՌԵԱԼ ՄԱԴՐԻԴ-ը:  Ինձ համար Ռեալը ուղղակի թիմ չէ , ինչպես և շատերի համար: Ես չեմ կարող չդիտել որևէ հանդիպում , որը խաղում է Ռեալը: Իսկ , եթե չեմ դիտում , ապա ողբերգության է ինձ մոտ վերածվում: Բայց ամենակարևորը , եթե չեմ դիտում , քնելուց առաջ , երբ ուզում եմ փակել աչքերս` ասում եմ " Տղերք ջան , անպայման հաղթել , մինիմում 10-0": Ես շատ եմ ուրախանում և հպարտանում , երբ ՌԵԱԼն հաղթում է : Շատ հաճախ առաջանում է հպարտության զգացում : Հպարտություն , որը երևի թե զգում են ծնողները , երբ իրենց երեխաներն հասնում են որոշակի բարձունքների:

 Ես չեմ հիշում , թե ինչպես որոշեցի դառնալ Ռեալի երկրպագու: Նույն հաջողությամբ (ԱՆհաջողությամբ , առանց վիրավորանքների ) ես կարող էի լինել Բարսայի երկրպագու: Սակայն մի կախարդական ուժ ինձ ստիպեց , որ ես սիրեմ Ռեալը ողջ հոգով: Ռեալ Մադրիդի նույնիսկ փոքրիկ  նշանը ինձ ուժ է տալիս: Նայելով նրանց խաղին ` ավելի ու ավելի եմ ուզում հասնել իմ բոլոր նպատակներին: Հաճախ Ռեալը դառնում է ուղղակի իմ կյանքի իմաստը: Գիտեմ , որ սխալ եմ , բայց ինչ արած այսպիսին եմ: Բայց ամենահետաքրքիրը այն վիճակն է , որը տիրում է ինձ մոտ խաղից առաջ և խաղի ընթացքում: Խաղից առաջ սիրտս աննկարագրելի արագությամբ է աշխատում:  Խաղի ընթացքում` գոլի սպասումը ուղղակի հնարավոր չէ նկարագրել ու պատկերել:  Իսկ այն խաղերին , որոնք ավելի կարևոր նշանակություն ունեն , չգիտեմ ինչ է կատարվում: Երևի թե յուրաքանչյուր ՌԵԱԼիստ և ոչ միայն ՌԵԱԼիստ , այլ նաև ֆուտբոլասեր հասկանում է , թե ես ինչ նկատի ունեմ:
 Ահա այսքանը: Հուսամ , որ մայրիկս ինձ թույլ կտա դիտել ուշ գիշերային խաղերը `այսքան խոսելուց հետո :Դ

Comments

Popular posts from this blog

Ես արդեն մեծ եմ

 Ձեռքս էր ընկել հայոց լեզվի 6-րդ դասարանի դասագիրքը: Թերթում , թերթում էի : Չափազանց լավ գիրք էր և ոչ միայն հայոց  լեզուն մատուցելու առմամբ , այլև գիրքն իր հագեցվածությամբ , իմաստուն խոսքերով , տեղեկատվությամբ: Եվ հերթով սկսեցի ընթերցել ասույթները , որ զետեղված էին յուրաքանչյուր դասի վերջում: Կարդում էի և հիանում մեծերի իմաստուն խոսքերով և մտածում , որ , եթե ես այդ տարիքում այդ գիրքը կարդացած լինեի Հանճար կլինեի : Կարդացի , կարդացի և հանկարծ նկատեցի "Ես արդեն մեծ եմ " վերնագրով առաջադրանք ՝շարադրություն գրելու: Չափազանց շատ դուրս եկավ այդ վերնագիրը և մոտ մեկ ամիս մտածում էի , թե ինչ գրել( թե ասա 6-րդ դասարանցին որտեղից գրեր???) : Եվ վերջիվերջո գրիչս , այս դեպքում ստեղնաշարս վերցրեցի ձեռքս: Չէ , չէ , չէ ... Ես մեծ չեմ , ես երբեք մեծ չեմ էլ դառնա , համենայն դեպս երբեք չեմ ընդունի այս , որ մեծ եմ :)  Ինչիս է հարկավոր մտածելը մեծ լինելու մասին , եթե կարելի է անհոգ , թեթև , ուրախ , երբեմն անմիտ ապրել...  Մեծերին շատ բաները թույլատրելի չէ , շատ բաները անկառավարելի , ...

Ով եմ ես?????

     Գիտեք, ամեն անգամ, երբ ինձ տարիներ շարունակ հանձնարարում էին գրել շարադրություն իմ մասին ,թե ով եմ ես,ինչպիսին եմ ես,ինչեր եմ սիրում :Ճիշտ է, մասամբ ես կարողանում էի տալ այդ հարցի պատասխանը ,սակայն այժմ ինչ - որ բան փոխվել է , քանի որ ես կարող եմ հանգիստ պատմել իմ մասին ,թե ինչպիսին եմ ես,ինչ եմ սիրում և այլն......... Եվ  գիտեք , իմ կարծիքով ինձ ամենից շատ  փոխեցին սոցիալական  կայքերը, և ես հիմա ազատ կարողանում եմ շփվել իմ ընկերների հետ վիրտուալ աշխարհում և հակառակվելով շատերին պիտի ասեմ, որ համացանցը այդքան էլ վատը չի, եթե դու կարողանում ես ճիշտ ձևով այն օգտագործել:Իսկ հիմա տամ հիմնական պատասխանը ողջ այս նախաբանից հետո, թե ով եմ ես.....      << Մարդը  ոչ հրեշտակ է , ոչ էլ կենդանի, և նրա դժբախտությունը այն է , որ ինչքան շատ է ձգտում հրեշտակի նմանվել, այնքան  շատ է նա վերածվում կենդանու>> Բլեզ Պասկալ     Հրաշալի խոսքեր է գտել Պասկալը բնութագրելու մարդուն և առանց չափազանցության:       Իսկ ...

Ես հաշվում եմ աշնան գույները

Մեկ ամսից քիչ ավել ժամանակ է մնացել , որպեսզի ավարտվի ամառը և սկսվի աշունը: Աշուն , որը կլինի սկիզբը նոր ուսումնական տարվա ՝ իմ վերջին դպրոցաուսումնական տարվա: Ամենակարևորը կլինի սկիզբը մի ուս.տարվա , որ համոզված եմ ՝ լինելու է չափազանց զբաղված  , հագեցած բազում  թվերով , խնդիրներով  , բառերով, վարժություններով  , ստեղծագործություններով , բայց ոչ ՝ Օդով: Իսկ օդը .. օդը ...  բազմիցս խոսել եմ , թե ինչ է նշանակում ինձ համար և հենց այդ պատճառով էլ բլոգս օդով է  ..     Եվ հենց այդ  հագեցվածության , զբաղվածության պատճառով էլ ես հաշվում եմ աշնան գույները : Ինձ ոչինչ երբևէ  չի գրավել աշնան մեջ , չի էլ գրավի երևի , բացի գույներից: Միակ հետաքրքիր բանը աշնան մեջ ՝ աշնան անթիվ , անհամար գույներ , որոնք հաշվում ես , հաշվում ... Բայց անկոպար են թվում ...  Հենց գույներով է , որ աշունն առանձնանում է մյուս եղանակներից ... 5994,5995,5996,5997.... Սրանք վերջ չունեն  :)