Հետազոտողն իջնում է այնտեղ և կողքից , երբ նայում ես` նա թվում է չափազանց փոքր , ինչպես սարդը սարդոստայնում: Իսկ ինչն է , որ առաջացրել է այդ մեծ ճեղքվախքը երկրակեղևում? Գիտնականները դեռ չեն գտել դրա պատասխանը: Ջուր , քամի , ալիքներ` ահա սրանք են պատճառը ճեղքվածքների մեր երկրակեղևում , որոնցից շատերն արդեն միլիոնավոր տարիներ է ինչ գոյություն ունեն: Քարանձավներ ճիշտ է անվանել, միայն այն բնական տարաշությունները ` ճեղքվածքները , որոնք ունեն ելք դեպի արտաքին աշխարհ: Թումելները և հանքերը դրանց չեն վերաբերում: Բացի դրանից , որպեսզի քարանձավ կոչվի , ընդհատակյա ճեղքերը պետք է լինեն այնպիսի չափերի , որ նրաք մեջ մարդը ինչ-որ կերպով կարողանա մտնել: Կապ չունի ինչպես ` ուղղահայաց ձևով , չորեքթաթ կամ սողոսկելով:
Եվ մի այդպիսի քարանձավալեռնաճեղքվածքային փորձությունների մասին է պատմում 2011 թվականին " Օսկարի" նոմինանտ " 127 ժամ " ֆիլմը: Ֆիլմ , որի փիլիսոփայության մասին կարելի է ժամերով խոսել Կինոֆիլմում պատմվում է մի տղայի մասին , ով , ընկնելով երկրակեղևի ճիրանների մեջ , 127 ժամվա ընթացքում կարողանում է հաղթահարել սովը , տանջանքը , ցավը , ունենալով ձեռքի տակ ընդամենը մի սրվակ ջուր , ի վերջո դուրս է պրծնում և վերադառնում նորմալ կյանքին: Մինչ այդ իրադարձությունները նրա կյանքին լրիվ այլ աչքերով էր նայում , իսկ դրանից հետո ` բոլորովին այլ:
Կարծում եմ , որ այդպիսի դեպքեր շատերի կյանքում պիտի պատահեն , որպեսզի շատերը սկսեն գնահատել այն ինչ ունեն և հասկանան , որ Կյանքը հրաշալի է:
Խորհուրդ եմ տալիս , որ ովքեր չեն դիտել ֆիլմը անպայման դիտեն : 127 hour ահա այն:
Comments