Կրթական քաոս

Սեպտեմբերի մեկը ինձ համար հրաշալի օր է : Եվ ես մինչ այսօր կարծում էի,թե ոչինչ չի կարող խանգարել, որպեսզի ես այս օրը ուրախ լինեմ և երջանիկ:Սակայն.....:Այսօր առավոտյան արթնացա , գեղեցիկ հագնվեցի և գնացի դպրոց: Դպրոցի բակում մոտեցավ ռուսերենի  իմ շատ սիրելի ուսուցչուհին և իիինչ ասաց......"Дети, к сожалению, я больше не ваша учительница" Ինչ  կպատահի, երբ իմանաս, որ քո ամենասիրելի ուսուցչուհին քեզ դաս չի տա և այն էլ  նրա փոխարեն, իհարկե չեմ ցանկանում վիրավորել նրան, սակայն մի ուսուցչուհի, չոր ու ցամաք դաս պիտի անցկացնի, առանց ինչ-որ հետաքրքիր խաղերի, միջոցառումների և այլն: Հետո ինչ-որ ձև հանգստացանք: Եվ մեզ մոտեցավ մեր հայոց լեզվի և գրականության ուսուցչուհին և ասաց "Ես էլ այս տարի ձեզ չեմ դասավանդելու ": Ին չ կլինես այդ ժամանակ: Երևի թե  չեք էլ պատկերացնի:  Բայց դա էլ մի կերպ հաղթահարեցինք և սկսվեց տոնական միջոցառումը:Ջերմ խոսքեր, երգեր, գովասանագրերի հանձնում և առաջին զանգի հնչեցում: Դրանից հետո բարձրացանք դասարան և դասղեկը սկսեց խոսել: 3 ժամ անընդմեջ նա խոսեց: Եվ , եթե մի ժամ էլ նա մնար և մենք նորից լսեինք"Փարվանա"-ի արդեն որերորդ անգամ կրկնվող տողերը, երևի թե ես սա չէի գրի: Բայց այդ տանջալից ժամերից հետո դւորս եկանք դասամիջոց: Եվ ինչ լսենք, որ մեր շատ սիրելի պատմության ուսուցչուհին նույնպես պիտի փոխվի: Նստեցինք ինֆորմատիկայի դասի և մի քիչ խոսելուց հետո ուսուցչուհին ասում է ." Պիտի ուրիշ ուսուցչուհի լիներ , սակայն դեռ ես եմ........."....................... Էլ ինչ կարող եմ ասել?