Ամեն ինչ դիպլոմայինի մասին: Մաս 2 (#HakvsDiploma)

Բարև հազարամյակը մեկ գրող Հայկուհուց: Ինձ թվում ա՝ էնքան հազվադեպ եմ սկսել գրել, որ հաջորդը սեպագիր արձանագրություններն են լինելու: Ինչևէ: Հուսամ՝ լավ եք:

Եթե դեռ չեք մոռացել, սեպտեմբերից բոլորի գլուխը տանում եմ, որ պիտի դիպլոմ գրեմ: Նույնիսկ պիտի պատմեի էստեղ, թե ինչ եմ անում: Սեպտեմբերից, Կա՜ռլ:

Կարող եք արդեն գուշակել, որ բան էլ չեմ արել: Որովհետև, այո՛, ես մոլորակի վրա հազար ու մի հետաքրքրություն կգտնեմ, հազար ու մի պատճառ, բայց էդ մինիմում 60-էջանոց գրությունը չեմ անի ու հանգստանամ:

Որ ինչ-որ մեկին ինչ-որ բան ես պարտք լինում չես կարողանում էդ պարտքը տալ, սկսում ես կեղեքվել ներսից: Որովհետև չունես, բայց պիտի տաս:
Դիպլոմի հետ նույն պատմությունն ա:
Ես պետք  ա գոնե առաջին գլուխն էս ընթացքում գրեի ու տանեի՝ ղեկավարս կարդար: Բայց չունեմ. խելք չունեմ, հավես չունեմ, չեմ կարողանում մեջիս տապալվածին հաղթեմ, չգիտեմ:

Ինձ թվում ա՝ ինչքան էլ կողքից խորհուրդ տան, դես-դեն, միևնույնն ա, եթե դու չուզենաս էդ անել, ոչ ոք քեզ չի ստիպի:

Դիպլոմ գրելն ավելի շատ հոգեբանական հաղթանակ կլինի, քան գիտելիքի կամ հետազոտություն կատարելու ունակության:

Կամ էլ մի տարբերակ էլ կա. ինչ-որ մեկի հետ գրազ եկեք: Ասե՛ք՝ առաջին գլուխը կանեմ մինչև X օրը ու էնպիսի բանի վրա գրազ եկեք, որ մոտիվացվեք: Մի, նույնիսկ 10 սնիկերսը հաստատ մոտիվացնող գաղափար չի էդքան էջի համար 😄😄😄😄

Քանի որ արդեն հասկացաք, որ ամեն ինչ անտանելի վատ ա դիպլոմի առումով, ձեզ պատմեմ մի գրքի մասին, որ ընկերուհիս էր գտել էս օրերի ընթացքում:

Իտալացի գրող, հրապարակախոս, տեսաբան, հնարավոր ամենինչաբան Ումբերտո Էկոն մի գիրք ա գրել, որ կոչվում ա «Ինչպես գրել դիպլոմային աշխատանք»:

Ահա ռուսերեն տարբերակը, անցանք առաջ:

Էս մարդը ոտքից գլուխ, առաջին էջից մինչև վերջին փոշի, պատմում ա դիպլոմայինի ինչպիսի լինելու մասին: Էջը, նախադասությունը, բառը, պարբերությունը ձևավորելու մասին հնարին ու անհնար բոլոր խորհուրդները տալիս ա: Էնպես որ դիպլոմայինը սկսելուց առաջ կամ նույնիսկ ընթացքում, անպայման կարդացեք: Խելացի մտքեր ա արտահայտում շատ:

Քանի որ, մեծավ մասամբ, գիտեի՝ ինչ ա ասում, սպասում էի մոտիվացիայի: Չտվեց մոտիվացիա էս գիրքը: Ու էլի հանգեցի էն մտքին, որ իմ միակ, լավագույն, փառահեղ մոտիվացիան կլինեմ ես ինքս: Կլինեմ ես, երբ որ, ամենայն հավանականությամբ, հասկանամ, որ ժամանակի առումով էլ բան չի մնացել, կամ արդեն զզվեմ ինձնից:

Լավագույն մոտիվացիան դուք եք 💛💛💛

Քանի որ Ումբերտո Էկոյի գիրքը գովեցի, որոշ խորհուրդներ եմ դուրս գրել, որոնցով կիսվում եմ ստորև.

• Ե՞ս, թե՞ մենք. կարելի է ինչ-որ կերպ շրջանցել անձնական դերանունները և օգտագործել անդեմ կառույցներ. «կարելի է ենթադրություն կատարել», «վերը նշված փաստերը» և այլն:
• Ներկայացրե՛ք բոլոր տերմինների բացատրությունները, երբ դրանք հայտնվում են առաջին անգամ:
• Օգտագործե՛ք ղեկավարին որպես փորձարարական ճագար:
• Մի՛ կենտրոնացեք այն բանի վրա, որ պետք է սկզբից գրեք:
• Հաճախ պարբերությունների անցեք:

Էկոն ևս երկու հետաքրքիր միտք է արտահայտում.

Դիպլոմի նպատակը այն հիպոթեզի ապացուցումն է, որն առաջադրվել է նախաբանում, այլ ոչ թե այն, որ դուք գիտեք աշխարհում ամեն ինչ:

Դիպլոմը գրազ է: Գրազ է ինքդ քո հետ: Գործը սկսվում է հանելուկից, որը պատասխան չունի: Արդյունքները պետք է երևան վերջնական քայլերի թվից հետո:

Կարդացե՛ք Ումբերտո պապիկի մտքերը: Մոտիվացրե՛ք իրար ու մոտիվացվե՛ք: Մինչև ես էլ մի օր կսկսեմ գրել էս ամենը իրականում ու ավելի գործնական մտքեր կգրառեմ բլոգում:

Առո՜ղջ եղեք 💙💙💙💙

հ.գ. դիպլոմիս պաշտոնական հեշթեգ՝ #HakvsDiploma

նախորդ գրառումը՝ Ամեն ինչ դիպլոմայինի մասին: Մաս 1 (#HakvsDiploma)