Չեմ էլ հիշում՝ երբ եմ վերջին անգամ գրառում կատարել բլոգում: Հիշում եմ, որ բացում էի, նայում էջին ու փակում: Հուսամ՝ նման բաները չեն կրկնվի այլևս: Իսկ այժմ պատմեմ, թե ուր եմ ու ինչ եմ:
Հեհե, 4-րդ կուրս եմ, ժողովու՜րդ: Պատմական չորրորդ կուրս: Իսկ դա խոսում է այն մասին, որ վերջապես ավարտում եմ համալսարանը և որ ամենակարևորն է, գրում եմ դիպլոմ:
Ու քանի որ ես՝ որպես հասարակ ուսանող ընդհանրապես տեղյակ չէի/չեմ դիպլոմ գրելու առանձնահատկություններից, ձևերից, հիմնական քայլերից և այլն, որոշեցի ձեզ հետ կիսվել բոլոր այն քայլերով, որ կանեմ այս ողջ ընթացքում: Մի օր երբ ձեզ էլ բաժին հասնի դիպլոմ գրելու մեծ առաքելությունը, հուսամ՝ օգտակար կլինեն գրածները: Եվ հուսամ՝ չեք հայտնվի այն մեծ հարցական նշանի առաջ, որի առաջ հայտնվեցի ես:
Հիմա մի քիչ պատմեմ:
Իրականում ամեն մի համալսարան մի ձև ա կազմակերպում դիպլոմ գրելու, ղեկավար/թեմա ընտրելու գործընթացը, նույնիսկ ամբիոններն են տարբեր կերպ էդ ամենը մտածում: Բոլոր գործողությունները, որոնց դուք ականատես կլինեք առաջիկա ժամանակաընթացքում, կպատմեն այն երևույթները, որոնք տեղի են ունեցել/տեղի են ունենալու ՀՊՏՀ-ի (Ժողի) Կառավարման ամբիոնում:
Էս էլ ասեցի: Սկսենք:
Սեպտեմբերի երկրորդ շաբաթը նոր էր սկսվել, երբ մեր ամբիոնի վարիչը, որը նաև մեր դասախոսն է՝ ձեռքը մի քանի Ա4 թուղթ, մտավ լսարան: Դրանք այն թղթերն էին, որոնք ներառում էին մեր դիպլոմայինների անվանումները: Կուրսում 59 հոգի ենք, եթե չեմ սխալվում, 123 թեմա էր: Այսինքն՝ գրեթե երկու անգամ շատ: Ունեինք լայն ընտրություն՝ գրեթե բոլոր թեմաներին վերաբերող: Մեզ տված էր ազատություն, որի պատճառով ոմանք կռվեցին, ոմանք իրար ինչ բառեր ասես չշռայլեցին, ոմանք էլ լուռ ընտրեցին ու իրենցով արեցին հետաքրքիր ու ոչ այնքան թեմաները:
Ես ընտրեցի «Քաղաքական մարքեթինգը և դրա կայացման միտումները ՀՀ-ում» թեման: Լիովին, լիովին անծանոթ թեմա: Մենք մարքեթինգ անցել են, բայց քաղաքականության հետ էդ ամենը կապ չուներ: Ես էլ, որպես այդպիսին, քաղաքականությանը շատ մոտ կանգնած չեմ: Բայց տեսնելով Հիլարի Քլինթոնի ու Դոնալդ Թրամփի ամենաթույն մրցավազքը, ցանկացա անպայման ես էլ մասնակից լինեմ ու, ինչու՞ ոչ, էդ ամենի հետաքրքիր գաղափարները ներառեմ դիպլոմումս՝ ՀՀ-ում հետագայում տեսնելու նպատակով:
Ըհըն:
Անցավ մի քանի շաբաթ, ավելի կոնկրետանալու համար՝ սեպտեմբերի վերջին հայտնի դարձան մեր ղեկավարները: Իրականում, իհարկե, կային որոշ մարդիկ, որոնց չէի ցանկանա տեսնել իմ դիպլոմայինի ղեկավարի կարգավիճակում: Բախտս բերեց ☺ Չնայած չգիտեմ՝ ինչքան, բայց ղեկավարս լիովին անծանոթ մարդ էր: Ամեն դեպքում լավ է անծանոթ, քան ծանոթ և չսիրելի:
Միանգամից ասեմ. բացի հեռախոսային խոսակցությունից՝ իրականում էդպես էլ դեռևս չեմ հանդիպել ղեկավարիս: Այո՛, Սևանում ապրող ուսանողի կյանքն էլ այսպիսին է:
Պլանս կազմել եմ, մի օր երբ ղեկավարիս հետ հանդիպեմ, անպայման նրա հետ կքննարկենք ու կսկսեմ գրել:
Կգրեմ նաև էստեղ, թե ինչ տեսք պետք է ունենա պլանը, քանի գլխից պետք է բաղակացած լինի և վերջապես. ինչպես սկսել երկար սպաված դիպլոմը:
Հենց առաջին բառը գրեմ, կոգեշնչվել ու կպատմեմ:
Երևի թե այսօր այսքանը:
Հաջողություն ու անուշ երազներ:
Չնայած հուսով եմ, որ գոնե երազներումս դիպլոմի մասին ոչինչ չի լինի :D
հ.գ. դիպլոմիս պաշտոնական հեշթեգ՝ #HakvsDiploma
Comments