մարդկային տեսակի մասին Քաղցրակերից )))

 Յուրաքանչյուր անգամ հայոց լեզվի դասը պատմելուց հետո դասախոսին չբավարարելը հանգեցնում է ընդամենը մի հարց . ինչու՞
Ինչու՞ պիտի մարդիկ լինեն լիովին տարբեր :
Ինչու՞ պիտի նույն կերպ չմտածեն :
 Ինչու՞  հայոց լեզվի դասին ամեն անգամ լեզու չսովորելը պիտի բերի միմիայն մի բանի .  մենք բոլորս սովորում ենք մարդկային նոր տեսակի : Նոր տեսակ , որ թե՛ դասախոսն է , թե՛ այլ ուսանոսղներ , թե՛ ամբիոնի վարիչներ ու երազող ու գործը մոռացող դեկանատի աշխատակիցներ :
Մի տեսակ ու միակ :
Մի մարդ ու աննպատակ :
 Խելացի ու խեղկատակ :

*** կոնֆետային ***
Թե ինչքան տեսակներ ունեն կոնֆետները , երևի ոչ ոքի էլ հայտնի չէ : Բայց ինչքան ենք մենք ` մոլի քաղցրակերներս , սիրում բոլոր այդ կոնֆետները : Երբեմն սիրում անիրականանալի ու աննկարագրելի ջերմությամբ ու նվիրվածությամբ : Սիրում նույնիսկ այն կոնֆետը , որը երբեք չէինք սիրի : Քաղցր է  :)))
Կյանքն էլ  է քաղցր  քաղցրասերի համար : Այն մարդու , որ սիրում է կյանքը իր բոլոր համերով , սիրում է մարդուն , մարդկային տեսակը ` թթու թե կծու , դառը թե քաղցր , անհամ ու շոկոլադե ..)))
 Քաղցրակերը  սիրում է կյանքը , ուտում է կյանքի յուրաքանչյուր կոնֆետ : Թափում է թղթերը ոչ իր դիմաց ` ճանապարհին , այլ յուրաքանչյուր թուղթ խնամքով հավաքում ու նետում աղբարկղը : Չի խնայում գումարը , վայելում է յուրաքանչյուրը մինչև վերջ , մինչև գլյուկոզայի վերջին կաթիլը :
Չի բավարարվում  !
Ինչի՞՜ց բավարարվի !?!
Երազում է մի օր ապրել , իսկապես ապրել կոնֆետների աշխարհում , որ ոչ թե միայն նա `  "խեղճ" քաղցրակերը , կփորձի վայելել կյանքի տված ամեն մի կոնֆետ , այլ բոլորը կսիրեն իր սիրելի  ու հարազատ դարձած կոնֆետները , իրենց սեփական գումարով կգնեն կյանքից ու կվայելեն ...
Թող խնայեն !
Երբ սիրեն այդ կոնֆետը , էլ երբեք չեն խնայի ~
Կհասկանան , որ սիրում են կյանքը ` յուրաքանչյուր կոնֆետով ու մարդկային տեսակով ...
Երբեմն դեն կնետեն վախկոտ ու անպիտան կոնֆետներին , թղթերն էլ կնետեն ճանապարհին ...
ու՞մ են պետք ...
ե՞րբ ...
որտե՞ղ ...
Կնետեն ու հպարտ կքայլեն `գլուխները վեր  !
Նրանք կճաշակեն այդ կոնֆետը , կապրեն այդ կոնֆետով , կոնֆետի հետ ու կոնֆետի համար  )))
ՔԱՂՑՐ Է  ~