Չինական անպետք գրիչ է , հա ~
Սև , գելային , մի քիչ իմաստուն գրիչ ...
Ունի միայն մեկ գույն , բայց գրում է աշխարհս երեսին գոյություն ունեցող և չունեցող բոլոր գույներով : Այսօր էլ գրի իմ հայրենիքի գույների մասին :
Այսօր ես չեմ գրի այն "ոսկեղենիկ հայերենով " , որ բոլորս ջանում ենք ցուցադրել : Չէ ՜ , դա մերն է , մեր գեղեցկություն է , բայց հայի հոգին իր ժողովրդի լեզուն է , իր բարբառի համն ու հոտն է , իր ա-երն ու է-երն է :
Տարիներ առաջ , երբ դպրոցում Թումանյան էինք անցնում , ուսուցչուհիս ասաց , որ Թումանյանը չի գրել այն-ով , այս-ով , լիովին ճիշտ գրական հայերենով :
Փոքր էի , չհասկացա ...
Հիմա եմ հասկանում : Մեր հայրենիքի դեմքը մենք ենք : Այն 1 կամ 2 միլիոն հայերը , որոնք դեռ հավատում են հայ ազգի միասնության ու կարծես թե գոյություն չունեցող արդարությանը...
Չեն հավատում՞՞՞
Հավատում են !!!
Ժողովու՜՜՜րդ , ես եմ հավատում : Ես , որ 17 տարեկան եմ , չեմ ապրում եռահարկ , բոլոր հարմարություններով առանձնատանը ... ոչինչ էլ չեմ ստանում այս երկրից : Բայց ես սիրում եմ այս երկիրը ...
Սիրում եմ էն երկինքը ~~~
Էն երկինքը , որ ամեն առավոտ ինձ բերկրանք է պարգևում ...
Էն երկինքը , որ , արևի շողերիցպայծառացած , լուսավորում է մեզ բոլորիս ...
Էն երկինքը , որ նայում է մեր երկրին ...
Էն երկինքը .. էդ երկինքը , որ տառապում է յուրաքանչյուր հայի հետ ու յուրաքանչյուր տառապած հայի տանում է իր մեջ ...
Հա ՜՜՜ ... սիրում եմ էդ երկինքը ...
Էդ երկնքից չկա ոչ մի տեղ ...
Մեր երկինքը , մեր լուսավոր ու արևալաց երկինքը ...
Մահ ու հաղթանակ տեսած երկինքը ...
Հայի ոգի ու , ցավոք , դավաճանություն տեսած երկինքը ..
Էն երկինքը , որ տեսանք մենք , երբ ծնվեցինք ...
Էն երկինքը , որ անշահախնդիր սիրեց մեզ ...
Էն երկինքը , որ կա Հայաստանի վերևում ... հայի երկինքը...
*****Վերջաբանի փոխարեն*****
Ո՛չ բանաստեղծ եմ , որ երգի բառեր է հորինում փուչ հայրենիքի մասին (ինչ-որ գումարի դիմաց ) ,
Ո՛չ շահ ունեմ իմ բառերի համար ինչ-որ մեկից ,
Ո՛չ էլ ուզում եմ ինչ-որ մեկին ինչ-որ բան ապացուցած լինել ...
Սիրում եմ Հայաստանը ` աշխարհի ամենավատ ու ամենապայծառ երկիրը ...
Կարող եք կարդալ նաև իմ ամենասիրած տողերը Վ. Պետրոսյանի "Կրակե շապիկից"-ից
Comments