եթե Վան Գոգը չես, բայց սիրում ես աստղերը իր չափ:եթե բանաստեղծ չես, որ աստղերը սիրելդ ցույց տաս բառերով:
նկարիչ չես, երգիչ չես, ոչինչ ես: բայց սիրում ես աստղերը:
ես անկեղծ հավատում եմ, որ աստղերն էլ մեզ են սիրում: շատ, քիչ, էական չէ:
սիրում են, որովհետև մենք իրենց հետ ենք համեմատում մարդկանց: մեր սիրելի, աստղազարդ ու աստղաշատ մարդկանց:
պատկերացրեք, որ նկարում եք հենց նույն Վան Գոգի պես: շատ ու սիրուն: բայց չէ միքանիանկյունանի պատկեր չի, որ դեղինով է ներկված: մեր մարդիկ են աստղերը: շոուբիզնեսից չեն: մեր սիրելիներն են, որ մեզ լույս են տալիս, կյանք են տալիս:
մամայի պես, որ մեզ տաքացնում է ամենաչտաք պահերին: մամաներն են էդ աստղերը: լուսավոր, ուժեղ ու շատ սիրուն:
աստղեր են էն մարդիկ, որ մեր մոտիվացիան են: որ ամեն մի քայլով, նույնիսկ բլոգ վարելով, լայվ անելով, երգ գրելով, պարելով կամ նկարելով մեզ ստիպում են առաջ գնալ:
աստղեր են մեր սերերը: ամենաջերմ ու լուսավոր մարդիկ: իրենք քեզ ստիպում են լավը դառնալ՝ առանց կարծրատիպացած բառերի ու գործողությունների: ստիպում են իրենց լույսով քեզ մի քիչ ավելին զգալ:
էսօր ամբողջ օրը ուզեցել եմ Փարիզում լինել: Կիսաշրջազգեստ հագնել /նույնիսկ եթե ոտքս ամբողջովին կապտած է/, մեծ ու սիրուն գլխարկ դնել, վառ վարդագույն շրթներկ քսել ու թրև գալ քաղաքի սիրունագույն շենքերի մոտով, լուսանկարվել պատեհ ու անպատեհ պատի ու քարի հետ:
Չէ, ես չեմ եղել Փարիզում ու առաջիկայում չեմ էլ լինի: Գիտեմ, որ փառահեղ չի իրականում, բայց էսօր կյանքում առաջին անգամ երազում էի էդ վայրի մասին: Հավաքեմ ճամպրուկս ու փախնեմ: Միգուցե իմ աստղերի մի հատված էնտեղ կորել է, ու ես պիտի գտնեմ հենց էնտեղ, կիսաշրջազգեստի փեշերին կամ շրթներկը մաքրելիս: Չգիտեմ: Բայց իմ սիրտն էսօր էնտեղ էր: Գունավոր, վառ ու շատ սիրուն:
Հետո երբ տուն եկա, սկսեցի նրբագույն ջազ լսել: ես հազվադեպ եմ ջազ լսում: ջազին տրամադրություն է պետք, ոչ գինի: պետք է սեր, ոչ ռեստորան: ջազին միջավայր է պետք: նույնիսկ եթե դա փոքրագույն սենյակ է ու աշխատանքից հոգնած մի ունկնդիր: ընդհանրապես, երաժշտությանը՝ իրական ու սիրուն, պետք է չափից դուրս քիչ բան: պետք է կյանք ու լիքը աստղեր: նույնիսկ եթե թղթին նկարած, նույնիսկ առանց դեղին մատիտի ու նկարելու տաղանդի:
Հիմա նկարազարդումներ եմ նայում: էնտեղ էլ են աստղեր: սիրուն են, շատ սիրուն: տաք, անուշ ու լուսավոր: էնտեղ իմ չպատկերած երազանքներն են, ջազն ու Փարիզը: իսկ աստղերը, իրական աստղերը ինչ-որ տեղ ներսում են: շատ տաք տեղ: ու մի օր բոլոր աստղերը իրար կհանդիպեն, նույնիսկ եթե թղթի վրա կամ երկնքում կամ երաժշտության նոտաների արանքներում: